W dokumencie można spotkać takie opisane zagadnienia jak: filozofia, cechy filozofii, wyjaśnianie, hipostaza, substancja, immoralizm, dekadencja, psychologiczny empiryzm, redukcja eidetyczna. Ponadto w dokumencie opisano również podział filozofii w tym zawarto takie pojęcia jak: teoria bytu, metafizyka, ontologia, teoria poznania, gnoseologia, epistemologia, aksjologia, etyka, estetyka. Następnie znajduje się charakterystyka twórczości i myśli takich filozofów jak: Tales i Anaksymander z Miletu, Heraklit z Efezu, Parmenides z Elei oraz przedstawicieli atomizmu: Demokryt z Abdery, Epikur z Samos, Hume, Kant. Kolejny temat dotyczy klasycznych typów objaśnień: typu epikurejskiego i stoickiego oraz pojęcia błędnego koła u atomistów. Dalej znajduje się szersza charakterystyka 3 wielkich myślicieli i ich stanowisk w tematyce polityki, metafizyki i teorii wartości, byli to: Platon, Arystoteles ze Stagiry i Plotyn. Następnie w dokumencie przeanalizowano filozofię chrześcijańską i specyficzne chrześcijańskie elementy poglądu na świat, nie mogło tu zabraknąć 2 największych filozofów chrześcijańskich: Św. Augustyna i Św. Tomasza z Akwinu. Przy postaci św Tomasza omówiono także problem poznawalności istoty Boga oraz problem możliwości dowiedzenia jego istnienia, jak również zestawienie poglądów św. Augustyna i św. Tomasza. Kolejny dział tekstu dotyczy filozofii odrodzenia, jej cech i przedstawicieli, takich jak: Picco della Mirandola, Giordano Bruno, Tomasz Morus, Nicolo Machiavelli. Następnie dokonano analizy filozofii wieku XVII-tego, omówiono jej program i opisano głównych przedstawicieli Spinozę, Leibniza, dodatkowo bardzo szczegółowego opisu doczekał się też Kartezjusz. Filozofia oświecenia jest kolejną już koncepcją filozoficzną przytoczoną w dokumencie. Dalej opisano empiryzm i bardzo szczegółowy wywód na temat takich postaci jak: John Locke, George Berkeley, David Hume, Immanuel Kant, Georg Friedrich Hegel. Na końcu notatki swej dogłębnej analizy doczekał się pozytywizm ze swoimi przedstawicielami: August Comte, Max Scheler, Friedrich Nietzsche oraz Edmund Husserl.
Filozofia - etymologiczne źródło znajduje się w starożytnej grece, gdzie wyraz ten oznacza „umiłowanie mądrości”
fileo + sophia
fileo - miłować, dążyć
sophia - wiedza, mądrość
Dla Greków „mądrość „ to znajomość spraw ludzkich i boskich. Tradycja autorstwo słowa „filozofia” przypisuje Pitagorasowi.
Mądrość dostępna jest tylko bogom, zatem człowiekowi pozostaje jedynie umiłowanie mądrości i dążenie do wiedzy.
wniosek: wiedza absolutna nie jest człowiekowi dostępna
wniosek: postulat tolerancji
Program absolutnie pewnej wiedzy próbowali realizować Kartezjusz i Husserl. Niestety, nie udało się.
Paul Ricoeler - filozofia przychodzi na świat z charakterystyczną intencją wypowiedzenia tego co jest, takim jakim jest - intencja ta ma charakter programowy, nie zaś utylitarny i pragmatyczny (jest to intencja bezinteresowności filozofii).
Swoiste cechy filozofii:
maksymalna ogólność - zamiar uczynienia przedmiotem poznania absolutnie wszystkiego, a nie tylko jakiejś warstwy, części rzeczywistości. Punkt widzenia maksymalnie ogólny.
maksymalny krytycyzm - przyjmowanie, że wszystko może stać się problemem. Nic nie jest rozstrzygnięte, a rozstrzygniętym może stać się jedynie własnym wysiłkiem filozofującego.
wg Husserla - filozofowanie jest sprawą osobistej odpowiedzialności filozofującego.
Należy odróżnić ujęcie filozofii od wewnątrz podmiotowej intencji, która wyklucza zakładanie czegoś
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)