Filologia romańska - morfologia

Nasza ocena:

5
Pobrań: 1036
Wyświetleń: 4445
Komentarze: 0
Notatek.pl

Pobierz ten dokument za darmo

Podgląd dokumentu
Filologia romańska - morfologia - strona 1 Filologia romańska - morfologia - strona 2 Filologia romańska - morfologia - strona 3

Fragment notatki:

Zawiera opracowanie kilkudziesięciu najważniejszych tematów i pojęć, a także opracowanie klas gramatycznych i liczne przykłady. Składa się z 34 stron i porusza następujące kwestie: morfologia i leksykologia, leksykografia, semantyka, morfemy, formacja słowotwórcza, etymologia, czasowniki zwrotne, tworzenie przysłówków, podział przysłówków, derywacja, paradygmaty, tryb oznajmujący, tryb łączny, tryby bezosobowe, tryby warunkowe, czasy przeszłe oraz czasy przyszłe.

Egzamin - Gramatyka opisowa - Morfologia
Morfologia to dział językoznawstwa zajmujący się fleksją czyli odmiennymi częściami mowy (budową, odmianą, klasyfikacją części mowy) i słowotwórstwem. Podstawowym elementem słowa, który niesie znaczenie, według morfologii jest morfem (leksykalny, słowotwórczy, fleksyjny). Zajmuje się znaczeniem słowa i jego strukturą.
Przykłady powiązań: gramatyka historyczna, dialektologia; morfonologia, mofroleksykologia, mofroskładnia.
Znak językowy jest formą mówioną (fonologia), a dopiero później przyjmuje określony kształt w języku pisanym. Analiza morfonologiczna - Jest to identyfikowanie składników wyrazu, z czego został on zbudowany i w jaki sposób powstał, a także jaki ma to wpływ na jego wymowę i jaka istnieje zależność między jego formą pisaną i mówioną (np. jakie procesy fonologiczne zachodzą w słowie)
Analiza morfonologiczna pozwala dostrzec występujące alternacje w słowie, np. różnice w rdzeniu pomiędzy słowem pierwotnym, a derywatem (słowem pochodnym). Pozwala to także na uwydatnienie zmian fonologicznych spowodowanych np. zmianą rodzaju (petit → petite) → [peti] → [petit] Morfonologia jest to gałąź językoznawstwa, na granicy fonologii i morfologii, która bada fonetyczne realizacje morfemów języka, zgodnie z kontekstami, w których występują. Składnię interesuje funkcja elementu w zdaniu. Morfologia i składnia spotykają się w swoich działaniach w gramatyce. Morfologia umożliwia tworzenie np. różnych form czasowników, a składnia wskazuje ich miejsce w wypowiedzi, możliwości użycia. Razem składnia i morfologia to nauka o strukturze języka. Zatem morfoskładnia bada powstawanie nowych słów, ich odmianę, a także wskazuje prawidłowe ich użycie w języku, ukazuje opis systemu morfologicznego i składniowego języka. Analiza morfologiczna obejmuje części mowy oraz kategorie gramatyczne charakteryzujące je z uwzględnieniem funkcji semantycznych. Opis składniowy obejmuje strukturę zdania prostego i złożonego. Obie dziedziny (morfologia i leksykologia) należą do językoznawstwa czyli nauki badającej słowo. Ich wspólne działanie odnosi się do semantyki (np. badanie między użyciem podstawowym wyrazu, a w kontekście ← morfologia umożliwia takie zmiany w kontekście, np. użycie l.mn.)
Leksykologia bada powstawanie nowych słów. ← Morfologia zajmuje się badanie możliwości powstawania nowych słów (słowotwórstwo), a leksykologia gromadzi te zasoby i związki wyrazowe; leksykologia wskazuje również możliwe połączenia, stosunki semantyczne między leksemami, opisuje związki frazeologiczne i idiomy, a także warianty słowa niosące jeden sens (rozwarstwienie stylistyczne). Leksykologia - nauka o słownictwie, o zasobie wyrazów i związków wyrazowych. Zazwyczaj wymieniana w połączeniu z leksykografią, dla której jest nauką pomocniczą.

(…)

… niedawny i czas przyszły bliski).
Rzeczownik: dzieli się według: !!! Rodzaju gramatycznego → na męski, żeński → wyróżniany zazwyczaj przez -e. Wskazywany przez rodzajnik określony i nieokreślony, zaimek wskazujący. Istnieją rzeczowniki mające 2 rodzaje, jednak wraz z rodzajem zmienia się znaczenie. Są też takie, które mają podwójny rodzaj, np. un journaliste, une journaliste.
!!! Liczby → pojedynczej…
…), jest wskazywany najczęściej przez rodzajnik (determinant) w liczbie pojedynczej lub zaimek przymiotny. Rodzaj żeński otrzymywany jest np. przez dodanie -e niemego do rzeczownika rodzaju męskiego, np. un ami - une amie
Może to powodować zmianę wymowy w rzeczownikach zakończonych na -n (-an, -en, -on) (nosowość → ustność, oboczność w formie podwojenia „n”) np. Parisien → parisienne, wymowę ostatniej spółgłoski…
… czasownika, 3 osoby pojedyncze, 3 mnogie.
W zaimku mamy również liczbę mnogą, np. nous, vous, ils, elles; les, lesquels, etc.
Singularia tantum - rzeczowniki występujące tylko w liczbie pojedynczej, np.
pojęcia niepoliczalne: le riz, pojęcia abstrakcyjne: l'amour, la sante, nazwy geograficzne: la France, nazwy sportów: le tennis, le football. Nawet jeśli można utworzyć od nich liczbę mnogą, to pociąga…

* les mots complexes non construits → wydaje się widzieć morfem, który należy do innych wyrazów, gdzie jest w rzeczywistości morfemem, np. un band-in to tak naprawdę un bandin, bo nie ma tam morfemu -in (zdrobnienie), który występuje w innych słowach. * kontaminacja - portemanteau, mot-valise
Sigle - skrótowce: np. SNCF, UE, BB (Brigitte Badrot) ← initiales Acronyme - sylabowce: np. Benelux, Otan (NATO…
... zobacz całą notatkę



Komentarze użytkowników (0)

Zaloguj się, aby dodać komentarz