Emocje i procesy emocjonalne Źródłem emocji i uczuć jest obiektywnie istniejąca rzeczywistość. Człowiek odzwierciedlając otaczającą go rzeczywistość ustosunkowuje się do niej, cieszy się, martwi, kocha, smuci, gniewa, cierpi. To przeżywanie stosunku do otoczenia, jak również do siebie samego, nazywamy emocjami i uczuciami. Procesy emocjonalne bywają regulatorami stosunków między człowiekiem a otoczeniem. Dzięki procesom orientacyjnym odzwierciedlamy otaczający nas świat, natomiast ustosunkowując się do świata nadajemy mu zabarwienie emocjonalne. Cechy procesów emocjonalnych. Każdy proces emocjonalny zawiera trzy specyficzne cechy. Są nimi znak emocji, intensywność procesów emocjonalnych i treść emocji. Znak emocji . Osoby, przedmioty i zjawiska, które przyczyniają się zaspokojenia potrzeb człowieka, wywołują emocje i uczucia dodatnie. Emocje te występują w sytuacjach, gdy jednostka osiąga zamierzony cel, a także w sytuacjach optymalnej równowagi miedzy organizmem a środowiskiem. Człowiek na ogół dąży do przeżywania uczuć pozytywnych, ma tendencję do zbliżania się bodźców, które wywołują te emocje. Emocje ujemne powstają wtedy gdy procesy regulacyjne ulegają zakłóceniom. Wszystko co utrudnia lub uniemożliwia zaspokojenie potrzeb jednostki wzbudza emocje i uczucia negatywne. Uczucia negatywne wywoływane są także przez sytuacje zagrożenia. Nie zawsze powodują wtedy dezorganizacje zachowania jednostki, przeciwnie - mogą ułatwiać mobilizacje organizmu i przeciwdziałać zachowaniom obronnym (np.: gniew prowokuje atak, lęk, ucieczkę). Człowiek niekiedy nie potrafi zabezpieczyć się przed przeżywaniem emocji ujemnych. W różnych okresach życia te same przedmioty i zjawiska, a także zachowania innych ludzi mogą być subiektywnie odczuwane bądź jako pozytywne, bądź jako negatywne, a zatem staja się przyczyną zupełnie odmiennych stanów emocjonalnych. Intensywność przeżywania emocji wynika z określonego pobudzenia ośrodkowego układu nerwowego, czyli aktywacji. W zasadzie można mówić o kontinuum aktywacji - od skrajnego podniecenia emocjonalnego, którego przejawami mogą być napad wściekłości, panika, ekstaza - do zupełnego braku podniecenia, którego przejawem może być stan śpiączki czy tez głęboki sen. Wysoki czy niski poziom aktywacji nie zawsze uzewnętrznia się w zachowaniu. Wzrost podniecenia może prowadzić do wzmożonej ruchliwości, może także wywoływać stan pozornej obojętności i spokoju. Postronny obserwator nie zauważa wewnętrznego niepokoju i zwiększonej aktywności ruchowej. Treść emocji. W toku nabywania doświadczenia indywidualnego jednostka uczy się świadomego odzwierciedlania przeżyć emocjonalnych, uczy się kojarzyć określone sygnały
(…)
… Konorskiego emocje różne po d względem treści powstają w odrębnych strukturach uformowanych hierarchicznie, posiadających część pobudzającą, odpowiedzialna za uruchomienie danej reakcji, i antagonistyczną część hamującą, odpowiedzialna za zniesienie lub przytłumienie danej reakcji. Stwierdzono także, że znak emocji zależy od pobudzenia odrębnych organizacji mózgowych. W układzie limbicznym i podwzgórzu…
…, mieszczącym się w pniu mózgu, zwłaszcza we wzgórzu. Pobudzenie wywołane w receptorze przez bodziec przenosi się do wzgórza, gdzie nabiera ładunku emocjonalnego. Jest to możliwe dlatego, że we wzgórzu mieszczą się wzory specyficzne pobudzenia, jego aktywność jest hamowana przez korę. W momencie, gdy pobudzenie nabiera ładunku emocjonalnego, informacja zostają przeniesiona do kory, która przestaje wywierać…
… skojarzy widok pielęgniarki w białym fartuchu z bolesnym zastrzykiem, będzie ono w chwili pojawiania się osób ubranych na biało reagować różnego rodzaju emocjami lękowymi. Stwierdzono, że reakcje emocjonalne powstałe we wczesnych stadiach ontogenezy charakteryzują się dużą trwałością.
Ocena słowna. Źródłem przeżyć emocjonalnych mogą także stać się słowa. Słowa są jakby nośnikiem emocji. Na przykład…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)