CHARAKTERYSTYKA EMOCJI Nie można podać jednoznacznej definicji pojęcia „emocja”. Jedni traktują ją jako pewien stan, inni definiują ją jako proces i określenia te można by mnożyć. Źródłem emocji jest obiektywnie istniejąca rzeczywistość. Człowiek odzwierciedlając ją ustosunkowuje się do niej: cieszy się, kocha, smuci, gniewa, cierpi. I właśnie to przeżywanie stosunku do siebie samego i do otoczenia, to właśnie emocje i uczucia. Wynika więc z tego wszystkiego, że procesy emocjonalne regulują stosunki pomiędzy człowiekiem a otoczeniem. W emocjach można wyróżnić trzy ich podstawowe cechy: znak, treść i intensywność. Jeśli chodzi o znak emocji to może to być „+” lub „-”. To, co przyczynia się do zaspokojenia potrzeb człowieka, wywołuje emocje i uczucia dodatnie, pozytywne i człowiek do tego dąży (tendencja propulsywna). Emocje te występują po osiągnięciu zamierzonego celu i w sytu- acjach równowagi pomiędzy organizmem a środowiskiem. Emocje ujemne, negatywne są wtedy, gdy procesy regulacyjne ulegają zakłóceniom. Emocje i uczucia negatywne wzbudza to, co utrudnia lub uniemożliwia zaspokajanie potrzeb, także sytuacje zagrożenia. I tu pojawia się tendencja do przerywania kontaktu ze źródłem (tendencja repulsywna). Intensywność wynika z aktywacji, czyli pobudzenia ośrodkowego układu nerwowego. Może objawiać się od skrajnego podniecenia emocjonalnego, do którego przyczyn należą np. wściekłość, panika, ekstaza, aż do zupełnego braku podniecenia, którego przejawem może być śpiączka czy głęboki sen. Treść emocji to czynnik najbardziej specyficzny. Jednostka uczy się świadomego odzwierciedlania przeżyć, kojarzenia określonych sygnałów z uruchomieniem określonych mechanizmów regulacyjnych. Tym samym uczy się różnicować emocje w aspekcie treści. Jest wiele podziałów procesów emocjonalnych. Możemy wyróżnić emocje dodatnie i ujemne, o czym już wspomniałam. Można także mówić o emocjach stenicznych, które są czynne, jak np. gniew pobudzający do działania i astenicznych, czyli biernych, jak np. zadowolenie z wykonanej pracy, które nie powoduje aktywności. Rozróżniamy także nastroje, afekty i namiętności - to podział, który wskazuje na siłę emocji. Nastroje to stany emocjonalne, które nie są skierowane na jakiś określony przedmiot wywołują je rożne wydarzenia o znaczeniu dodatnim lub ujemnym. Ich źródłem może być samopoczucie fizyczne. Nastrój nie jest przeżyciem silnym i długotrwałym. Afekty są to procesy emocjonalne silne i krótkotrwałe. Człowiek w stanie afektu może stracić panowanie nad sobą. Afektem pozytywnym będzie np. silne wzruszenie, a afektem negatywnym silny gniew. Namiętności zaś emocjami długotrwałymi i bardzo silnymi. Wywierają istotny wpływ na całe zachowanie się człowieka. Prowadzą do podporządkowania im całej aktywności.
(…)
… sprawia, że nabiera on ludzkich cech. To właśnie dzięki emocjom, dzięki świadomemu lub nieświadomemu udziałowi uczuć, stosunki pomiędzy sobą a drugim człowiekiem możemy określić jako ludzkie.
Koniecznie należy też wspomnieć o sposobie powstawania uczuć. Obszarami mózgu, dzięki którym potrafimy wyrażać uczucia, jest pień mózgu i układ limbiczny. Układ ten otacza w formie pierścienia górną część pnia mózgu. To właśnie w nim powstają uczucia i wpływają na zachowanie oraz na fizyczne zjawiska towarzyszące ich występowaniu. Złość więc może powodować skurcz żołądka, gniew wywołać rumieńce na twarzy, a gniew sparaliżować.
Pamięć emocjonalna człowieka znajduje się w innej części mózgu - w ciele migdałowatym. Ta część ma istotny wpływ na nasza inteligencję emocjonalną. A czym jest ta inteligencja? Składa się ona z wielu dziedzin…
…-Gierowska, Grażyna Makiełło-Jarża „Podstawy psychologii ogólnej”
Tadeusz Tomaszewski „Psychologia ogólna”
Philip Zimbardo,Floyd Ruch „Psychologia i życie”
Daniel Goleman „Inteligencja emocjonalna”
Marion Sehr „Inteligencja emocjonalna”
…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)