To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Dyskursy populistyczne (populizm)
Populizm jako zagrożenie demokracji E. Laclau wskazuje na problem substancjalizmu - populizm w tym ujęciu jest rozmytą ideologią, można mówić o pewnych powtarzających się treściach i typowych grupach społecznych, które są nośnikami tych treści (społecznie, bądź ekonomicznie wykluczone, mające poczucie deprywacji). Można mówić o populistycznym zapleczu, środowisku, ideologii, populistycznych partiach, liderach itp. Substancjalizacja polega na wskazywaniu środowiska, ideologii, lidera jako populistycznego zagrożenia dla demokracji. Przekonanie o tym, że istnieje coś takiego jak populistyczna retoryka (w opozycji do retoryki demokratycznej). Laclau twierdzi, że takiego rozumowania nie da się utrzymać trzeba przejść na stronę konstrukcjonistyczną - trzeba spojrzeć na problem szerzej, jako pewną formę mobilizacji politycznej. Laclau prezentuje skrajny pogląd i uważa, że wszelkie wzmożenie zbiorowe, polityczne ma charakter populistyczny, z definicji. Współczesna polityka jest populistyczna do szpiku ponieważ polega na mobilizowaniu różnych fragmentów przekonań w pozornie jedną całość zapotrzebowań. Według niego każda siła polityczna tak postępuje (perspektywa lewicowa). Powstaje kolejne pytanie - jak odróżniać populizmy przydatne od szkodliwych? Należy spojrzeć na populizm jako na dyskurs - jako sposób komunikowania w przestrzeni publicznej. Jak można dyskursy populistyczne odróżniać od antypopulistycznych. Francuscy autorzy Meny, Surel 3 główne cechy dyskursu populistycznego - 3 podstawowe wątki:
1. Kluczowa rola ludu 2. Wątek zdrady ludu przez tych, którzy są u władzy (podział na lud i tych u władzy - podstawowa stratyfikacja społeczna, która jest ukryta w tym dyskursie. Lud jest czymś absolutnie podstawowym, gwarantem sprawiedliwości - lud został zdradzony przez tych u władzy)
3. Postulat przywrócenia prymatu ludu - lud musi powrócić na swoje podstawowe miejsce, z którego został wypchnięty
Politolog angielski - M. Canovan populizm jest nieuchronnym efektem "paradoksu demokracji" z jednej strony demokracja jest jedną z najbardziej włączających form życia publicznego (inkluzyjnym), taka jest idea demokracji. Z drugiej strony demokracja jest najbardziej nieprzejrzystym i niezrozumiałym systemem z punktu widzenia obywatela ponieważ jest bardzo złożona i reguły nią rządzące są bardzo niezrozumiałe i wielowarstwowe. Całkowita magma, która z punktu widzenia obywatela jest niezrozumiała. Powstaje paradoks, że dla większości ludzi, którym ta demokracja powinna służyć, powinna ich włączać, nawet emancypować, czynić z nich obywateli, podmioty życia publicznego, to dla większości tych osób ta oferta jest kompletnie niezrozumiała, nieprzejrzysta i nie można do nich trafić, tego nie da się w prosty sposób zmienić. Uprościć system demokratyczny to właściwie osłabić demokrację, jest to system niezwykle złożony. W wyniku tego paradoksu powstaje populizm, jako próba rozwiązania tego parado9sku poprzez uproszczone i mylne wyjaśnianie tego czym demokracja jest. Dzięki temu uproszczeniu, które sprowadza się do tego, że sprawiedliwy porządek to władza ludu - dzięki temu magicznemu zaklęciu możemy osiągnąć pozorną jasność czym demokracja być powinna. Populizm jest uproszczoną, zwulgaryzowaną ideologią demokracji, jest formą schematycznego myślenia dotyczącą tego czym demokracja jest. Populizm sprowadza złożoność demokratycznego systemu do prostego dogmatu - władzy ludu!
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)