To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Dyskurs - 3 znaczenia:
a) rozmowa ("wdawać się w dyskurs") - żywa wymiana zdań
b) myślenie w sposób uporządkowany, rozumowy, posługiwanie się argumentacją. (dyskurs = racjonalne myślenie - J. Habermas)
c) dyskurs jako językowa wypowiedzi, werbalna warstwa komunikacji. W tym sensie dyskursem jest wykład (tylko proces mówienia, bez całej otoczki: sali itp.)
Myślenie lub wypowiedź dyskursywne (porządna, racjonalna, uporządkowana) i niedyskursywne (bełkto).
Dyskursowy (wypowiedź - wykład) i niedyskursowy (sala, ułożenie krzeseł itp.)
Dyskurs publiczny 2 kontrasty semantyczne: publiczny i prywatny:
a) sprawy publiczne (press publica), sprawy wspólne związane z dobrem wspólny, ważne dla wszystkich, sprawy uniwersalne, powszechne, dotyczące jakiegoś środowiska, nie związane z partykularnym interesem danych osób, są związane z myśleniem o państwie
b) sfera prywatna, dyskrecjonalna, obszar informacji i odczuć, które należą tylko do nas i nie powinny być publiczne dostępne, ich upublicznienie narusza naszą prywatność
Dyskurs publiczny - jako powszechnie jawny i odnoszący się do rzeczy publicznych. Częściowo są to mylne wskazania dlatego, że można stracić wyczulenie na pewne procesy, które mają miejsce w ramach dyskursu publicznego, np. tzw. "prywatyzacja dyskursów publicznych" zwrócenie uwagi w mediach na sprawy prywatne (często informacje skandalizujące, niekoniecznie dotyczących spraw publicznych) sprawy te tracą swoją intymność stając się produktem medialnym
3 kryteria komunikacyjne (przybliżające czym jest dyskurs):
a) leksykalne i frazeologiczne np. dyskurs sądowniczy, szkolnej lekcji, zebrań partyjnych, przeprowadzania wywiadów medialnych, transmisji sportowych itp. Współczesne czasy przynoszą deformalizację dyskursów instytucjonalnych
b) dyskurs publiczny ma więcej niż jednego adresata. Oprócz osób, do których się zwracamy nasz komunikat jest adresowany jeszcze do innych osób. Zasada wielokrotnego adresata sprzyja teatralizacji komunikacji publicznej
c) wytyczanie granic dyskursu publicznego w ramach dyskursu publicznego i przez dyskurs publiczny. Bardzo dużo część dyskursów medialnych dotyczy tego czy trzeba w ogóle mówić o danej kwestii. Wytyczanie granic dyskursu publicznego, o czym w ogóle należy mówić? Cały czas w różnych sytuacjach przypisujemy ważność i nieważność danej sprawy. Dyskurs publiczny a dyskurs polityki
Cząstką dyskursu publicznego jest dyskurs polityki uprawiany przez polityków w ich rolach zawodowych (przemówienia, interpelacje, posiedzenia kolegialne itp.), bardzo ważny element życia demokratycznego, czy ten dyskurs jest profesjonalny czy raczej amatorski? Czy odpowiada drugiemu znaczeniu - dyskursywności, jest oparty na argumentach?
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)