To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Dyferencjacja prawa pracy
Oznacza zróżnicowanie regulacji prawnej stosunków społecznych będących przedmiotem prawa pracy. Jest przeciwieństwem uniformizmu (jednolitości) występującej w innych gałęziach prawa. W takim nasileniu występuje tylko w prawie pracy.
Polega na uregulowaniu tej samej sprawy normami o różnej treści.
Kryteria dyferencjacji:
1) właściwości osobiste pracowników - podmiotowe płeć ( w sposób szczególny traktowanie kobiet)
wiek (osoby młode i w starszym wieku)
niepełnosprawność
funkcje społeczne w zakładzie pracy i poza nim
sytuacja rodzinna
posiadanie specjalnych kwalifikacji zawodowych
2) charakter pełnionej pracy - przedmiotowe
wykonywany zawód (wyróżniony na tle innych np. nauczyciel, lekarz, marynarz, kierowca- w jego przypadku ważny jest czas pracy)
szczególnie uciążliwy charakter pracy
kierowniczy charakter pracy
miejsce wykonywania pracy
Rodzaje dyferencjacji:
zawodowa - ze względu na wykonywany zawód = wyrażają ją Karty Praw i Obowiązków lub pragmatyki pracownicze, zwykle jest to regulacja ustawowa (np. Karta Nauczyciela, ustawa o szkolnictwie wyższym). Niektóre zawody mają odrębne regulacje np. kierowcy odnośnie czasu pracy, lekarze przepisy dot. odpowiedzialności czy czasu pracy
branżowa - ze względu na miejsce pracy w określonej gałęzi = dot. jej ponadzakładowe układy zbiorowe
Oba rodzaje często się krzyżują ( np. kobieta będąca działaczem związkowym jest nauczycielką i ma trudną sytuację rodzinną- przykład z wykładu) Dyferencjacja czyli różnicowanie. Polega na równoczesnym uregulowaniu tej samej sprawy (np. długości czasu pracy, wymiaru urlopu …) normami prawnymi o różnej treści.
Najważniejszymi kryteriami podmiotowymi dyferencjacji są wiek i płeć pracownika. Opierając się na kryteriach podmiotowych, wprowadzono szczególne przepisy dotyczące ochrony pracy kobiet oraz młodocianych. Ze względu na kryteria przedmiotowe (szkodliwość i uciążliwość pracy) różnicuje się np. wymiar czasu pracy (praca w środowisku o znacznym zapyleniu lub znacznych wahaniach temperatury zwykle ma mniejszy wymiar czasowy). Kryterium przedmiotowym kierował się również ustawodawca, wprowadzając w dość szerokim zakresie specjalne unormowania dla pracowników zatrudnionych na stanowiskach kierowniczych lub samodzielnych (np. ograniczenie prawa do wynagrodzenia za godziny nadliczbowe w zamian za stosowne dodatki służbowe).
Obecnie nie obowiązują takie kryteria dyferencjacji jak podział na pracowników umysłowych i fizycznych oraz zatrudnionych u pracodawców prywatnych i uspołecznionych (nowym kryterium w tym przypadku jest wielkość pracodawcy, mierzona liczbą zatrudnionych osób - poniżej lub powyżej 20 osób).
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)