Dobro wspólne w koncepcjach polityki. Swoją koncepcje polityki Arystoteles oparł na tym że człowiek jest istotą społeczną ,żyje wśród ludzi, a to wymusza organizacje , struktury , podział rol. Państwo traktuje jako rzecz wspólną i dlatego powinno być przedmiotem wspólnej troski. Arystoteles twórca pojęcia dobra wspólnego - twierdził też że ludzie są sobie równi- chodziło oczywiście o równość wśród ludzi wolnych. Każda Polis (państwo -miasto) było dobrem wspólnym). Widział on, że ludzie mają rożny potencjał umysłowy, rożne możliwości intelektualne, a także rożne możliwości materialne dlatego kto ma ich więcej powinien w większym stopniu pracować na rzecz dobra wspólnego i ponosić większą odpowiedzialność. To jest fundamentalna zasada ,,dostałeś więcej od Boga , to musisz w większym stopniu się wykazać,, Czyli państwo jest rzeczą wspólną , każdy ma obowiązki wobec państwa ale one są wyznaczone możliwościami, a z możliwości wynika zakres odpowiedzialności. Arystoteles jako pierwszy napisał że odpowiedzialność jest cechą władzy. Arystoteles uważał, że system może ulec degeneracji jeżeli ludzie są do siebie wrogo nastawieni. Św. Tomasz z Akwinu swoją koncepcje polityki opierał na Arystotelowskiej koncepcji „dobra wspólnego”- realizację tego dobra traktował jako obowiązek władzy. Uważał że władza po to istnieje ażeby dobro wspólne realizować. Zadaniem władzy jest ułatwienie człowiekowi drogi do zbawienia. Punktem wyjścia jest to że władza pochodzi od Boga, ale atrybut boskości może utracić , jeżeli sprzeniewierzy się zasadom boskim , wtedy można odmówić jej posłuszeństwa. Był przedstawicielem teistycznej teorii władzy. Obarczył władzę troską o zbawienie człowieka oraz przyjmował, że władza jest służba na rzecz ludzi. W epoce oświecenia - zrywa się z rozumieniem władzy pochodzącej od Boga. Te koncepcje się zmieniły gdyż władza i polityka stają w roli podmiotu który ma rozstrzygać o wyborze chronionych interesów. Weber traktował politykę jako działanie podejmowane w celu ochrony interesów rożnych grup społecznych, dążył do odideologizowania polityki , oraz uznania że polityka polega jedynie na pragmatycznym działaniu - pojawia się umiejętność kompromisowego działania. Marksistowska koncepcja polityki jest bardzo rozbudowana. Wykonywanie władzy i polityka są ściśle związane z powstaniem instytucji państwa. Władza polityczna jest genetycznie związana z własnością środków produkcji. Wg marksistów nie można mieć władzy , nie mając własnych środków produkcji. Warunkiem powstania państwa jest rozwój sił wytwórczych. Państwo i władza mają charakter klasowy dlatego, że stoją na straży interesów określonej grupy społecznej czyli klasy. Społeczeństwo dzieli się dychotomicznie
(…)
… ordoliberalizmu - daje to w konsekwencji społeczną gospodarkę rynkową. Fundamentalnym pojęciem do ktorego odwołuje się nauka społeczna kościoła jest też idea dobra wspólnego. Jan XXIII w encyklice „mater et magistra” stwierdził, że dobro wspólne obejmuje sumę tych warunków życia społecznego, w jakich ludzie mogą pełniej i szybciej osiągnąć swoja doskonałość” - a więc rozwój duchowy i materialny, a władza istnieje po to by te dobra realizować. Potrzebne są dochody państwa ( 50 % podatku - pomysł z 2004 r ) powstaje wariant zasady pomocniczości - jeżeli jednostka sama nie potrafi sobie pomoc, a druga zasada to samorządność , która jest fundamentem demokratycznego państwa.
Same stosunki, które dzisiaj nazwalibyśmy władczymi, istniały już w prehistorii, ale nie można wtedy mówić o polityce. Właściwie po raz…
… więcej środków produkcji, tym wyżej znajdował się w hierarchii. Państwo rozumiane było jako organizacja powołana do ochrony interesów ekonomicznych klasy najwyżej. Państwo socjalistyczne miało chronić interesy klasy robotniczej. Państwo jako instytucja historyczna, klasowa, instytucja nacisku klasowego, żeby państwo powstało musi powstać nadwyżka, żeby nadwyżka powstała trzeba znaleźć się na odpowiednim poziomie rozwoju, nadwyżka jest zyskiem i towarem na sprzedaż dla właściciela - państwo socjalistyczne jest budowane na tym właśnie modelu. Walka klasowa, antagonizm klasowy: zawsze wokół problemu własności, bo ten jest kluczowy. Nie operuje się innymi podziałami, tylko podział na posiadających środki produkcji i nie posiadających. Nie istniała wolność słowa, obowiązywał całkowity zakaz organizowania…
…, ona ma istnieć tylko po to, by realizować dobro wspólne. Zasada pomocniczości (subsydiarności) i zasada samorządności. Uznanie indywidualności człowieka obok wspólnotowości, personalizowanie człowieka. Wspólnotę organizuje państwo. Człowiek jest istotą wolną, nie tylko w rozumieniu teologicznym, ale też politycznym, ale nie oznacza to, że zostanie on pozostawiony sam - zasada pomocniczości (subsydiarności…
… jest z możliwością zawłaszczania tzw. nadwyżki. Nadwyżka możliwa jest dopiero na pewnym etapie rozwodu. Mając do dyspozycji tylko radło trudno wytworzyć nadwyżkę. Marksiści chcieli osiągnąć pewien etap rozwoju, który pozwala zawsze wytworzyć nadwyżkę. Świat dla marksistów jest dwuklasowy: jedni mają własność środków produkcji, drudzy nie. Obydwie klasy są do siebie antagonistycznie nastawione. Kto miał…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)