Demokracje peryferii w XX wieku- analiza porównawcza rozwoju wewnętrznego Australii, Nowej Zelandii i Kanady

Nasza ocena:

5
Pobrań: 70
Wyświetleń: 714
Komentarze: 0
Notatek.pl

Pobierz ten dokument za darmo

Podgląd dokumentu
Demokracje peryferii w XX wieku- analiza porównawcza rozwoju wewnętrznego Australii, Nowej Zelandii i Kanady - strona 1 Demokracje peryferii w XX wieku- analiza porównawcza rozwoju wewnętrznego Australii, Nowej Zelandii i Kanady - strona 2

Fragment notatki:

Demokracje peryferii w XX wieku - analiza porównawcza rozwoju wewnętrznego Australii, Nowej Zelandii i Kanady
Kanada
Wielki Kryzys w 1929 r. miał istotny wpływ na gospodarkę Kanady i spowodował kryzys społeczny. W odpowiedzi na ten stan rzeczy, w Albercie oraz Saskatchewan, partia Co-operative Commonwealth Federation (CCF), na czele z Tommy Douglasem, zapowiedziała wprowadzenie państwa opiekuńczego, co realizowano w latach 40. i 50. Kanada, pod rządami centrolewicowego Williama Lyon Mackenzie Kinga, wypowiedziała wojnę Niemcom niezależnie, w trzy dni po tym, gdy uczyniła to Wielka Brytania. Pierwsze jednostki Armii Kanadyjskiej pojawiły się w Wielkiej Brytanii w grudniu 1939 roku[16]. Kiedy tylko przemysł zaczął produkować na potrzeby armii kanadyjskiej, Wielkiej Brytanii, Chin oraz ZSRR gospodarka ruszyła gwałtownie. Pomimo kolejnego kryzysu mobilizacyjnego w Quebecu, Kanada zakończyła wojnę jako kraj, który posiadał jedną z największych armii na świecie[16]. Podczas II wojny światowej, w 1942 r. Kanadyjczycy dokonali desantu w okupowanej przez państwa osi Europie. Rajd na Dieppe zakończył się jednak niepowodzeniem. Siły kanadyjskie odegrały później znaczną rolę w Bitwie o Atlantyk, inwazji na Włochy oraz oswobadzaniu Holandii z okupacji niemieckiej w 1945 r.
W 1949 r. Nowa Funlandia dołączyła do Kanady, jako jej dziesiąta prowincja. Powojenna atmosfera w kraju, wraz z ekspansją ekonomiczną, zainicjowały wyż demograficzny oraz przyciągały imigrantów ze spustoszonej wojną Europy[17].
Quebec, w latach 60. przebył głęboką społeczną i ekonomiczną rewolucję - tzw. Cichą Rewolucję (Quiet Revolution). Nacjonaliści z Quebecu zaczęli wywierać większą presję na rzecz autonomii prowincji. Separatyści z Partii Quebecu (Parti Québécois) pierwszy raz doszli do władzy w 1976 r. W Referendum w sprawie suwerenności z 1980 r. obywatele odrzucili tę koncepcję. Drugie zorganizowane w 1995 r. zakończyło się podobnie, jednak separatyści przegrali już tylko minimalną różnicą głosów - 50.6% do 49.4%[18]. W 1997 r. kanadyjski Sąd Najwyższy orzekł, że jednostronna secesja prowincji jest niezgodna z konstytucją. Mimo to ruchy na rzecz niepodległości kontynuują nadal swoją działalność[18].
Pod kolejnymi lewicowymi rządami Lestera B. Pearsona oraz Pierre'a Trudeau wzrosła świadomość wspólnej tożsamości. W 1965 r. Kanada przyjęła jako flagę czerwony liść klonu. W 1969 r. w odpowiedzi na narastające ruchy na rzecz odrębności Quebecu, rząd federalny oficjalnie stał się dwujęzyczny (Official Languages Act). Wprowadzono liberalne prawo imigracyjne (Immigration Acts: 1967 oraz 1976) i ogłoszono oficjalnie Kanadę krajem wielokulturowym (1971). Fala imigracji spoza Europy zmieniła wizerunek kraju. W latach 70. zainicjowano programy socjalne w służbie zdrowia (Universal Health Care), systemie emerytalnym (

(…)

… w konstytucji z 1982 r. (Constitution Act of 1982).
Integracja gospodarcza z USA znacząco wzrosła od czasów II wojny światowej. Porozumienia handlowe (Canada-United States Automotive Agreement) z 1965 r. oraz z 1987 (Canada-United States Free Trade Agreement) kładły podwaliny pod integrację obu gospodarek. Wszechobecność amerykańskiej kultury, TV oraz przedsiębiorstw była powodem obaw kanadyjskich nacjonalistów o zachowanie autonomii kulturalnej]. Niemniej jednak, Kanadyjczycy są dumni ze swojego systemu publicznej służby zdrowia oraz społecznej wielokulturowości.
Australia
Australia jest członkiem brytyjskiej Wspólnoty Narodów, zachowującym w aktach prawnych nazwę dominium. Ustrojem politycznym jest formalnie federacyjna monarchia konstytucyjna z dwuizbowym parlamentem. Konstytucja z 1900 (z późniejszymi zmianami); głową państwa jest Królowa Australii (obecnie Elżbieta II) reprezentowana przez gubernatora generalnego. Tytuł Królowej Australii został nadany panującemu monarsze brytyjskiemu w 1971 przez australijski parlament.
Praktycznie głową państwa jest gubernator generalny Australii (obecnie Quentin Bryce), reprezentujący królową Australii Elżbietę II. Premierem Australii jest Kevin Rudd…
… municypalnymi).
Nowa Zelandia
W 1947 Nowa Zelandia przyjęła podpisany 1931 statut westminsterski, uniezależniając się od Wielkiej Brytanii i stając się niepodległym państwem brytyjskiej Wspólnoty Narodów. W okresie rządów Nowozelandzkiej Partii Narodowej 1949-84 (z przerwami) utrzymały się wpływy polityczne i ekonomiczne USA. W 1951 Nowa Zelandia weszła do ANZUS, 1954-77 należała do SEATO, uczestniczyła…
… Maorysów.
W połowie lat 70, m.in. z powodu zerwania więzi gospodarczych z Wielką Brytanią po jej przystąpieniu 1973 do EWG, zakończył się okres prosperity kraju, a Nowa Zelandia szukała w Azji nowych rynków zbytu dla swojej produkcji rolnej, 1983 zawarła z Australią porozumienie o zacieśnieniu stosunków ekonomicznych. Wzrost zaangażowania w rejonie Oceanu Spokojnego dotyczył także ochrony środowiska…
... zobacz całą notatkę



Komentarze użytkowników (0)

Zaloguj się, aby dodać komentarz