J. Serwański, Język angielski jako czynnik narodowo- i państwowo-twórczy , „Sprawy Narodowościowe” 1996, z.1
Plan wypowiedzi: Krótki rys rozwoju historycznego.
Czynniki decydujące o popularności języka angielskiego.
Występowanie języka angielskiego na świecie i jego znaczenie jako czynnika narodowo- i państwowotwórczego.
Rola języka angielskiego na arenie międzynarodowej.
Język angielski należy do zachodniej podgrupy germańskiej języków indoeuropejskich, razem z takimi językami jak niemiecki, duński, fryzyjski czy flamandzki. Wyewoluował z dialektów przeniesionych do zamieszkanej przez Celtów Anglii przez plemiona Anglów, Sasów i prawdopodobnie także Jutów (Fryzów), które migrowały na tereny Wysp Brytyjskich w V i VI wieku naszej ery. Dzieje rozwoju języka angielskiego dzielą się na trzy okresy. Staroangielski, czyli anglosaski (od VIII wieku do ok. 1100 roku), to okres, kiedy był on jednolicie germański. W okresie średnioangielskim (od ok. 1100 do 1500 r.), w związku z podbojem Wysp Brytyjskich przez Normanów, język angielski znalazł się pod silnym wpływem języka zdobywców - francuskiego, i charakteryzował się dużym zróżnicowaniem. W okresie nowoangielskim (od 1500 r.), z elementów staroangielskich i francuskich wykształcił się ogólny język angielski, oparty na dialekcie Londynu.
Obecnie język angielski jest najbardziej rozpowszechnionym - pod względem geograficznym - językiem na świecie, obecnym na sześciu kontynentach. Pod względem ilości użytkowników plasuje się na drugim miejscu zaraz po języku chińskim, przy czym liczba ta wykazuje stałą tendencję wzrostową. Jest językiem ojczystym dla ludzi 5 krajów (ok. 400 milionów użytkowników), posiada status języka urzędowego lub status specjalny w blisko 70 państwach, a ok. 750 milionów ludzi używa go jako języka obcego. Szacuje się, że posługuje się nim co 6 obywatel świata.
Decydujący wpływ na taką powszechność występowania języka angielskiego na kuli ziemskiej miał przede wszystkim czynnik historyczny, jakim było dążenie Anglii, począwszy od XVI wieku, do podporządkowania sobie jak największej liczby terytoriów w Ameryce, Afryce i Azji w celu utworzenia wielkiego imperium kolonialnego. Kolonizatorzy, ustanawiając swoją dominację w dziedzinie handlu, finansów, administracji i struktur rządowych, wprowadzali swój język do powszechnego użycia na podbitych obszarach. Język angielski rozwijał się niezależnie w odległych miejscach na kuli ziemskiej, wskutek czego na przestrzeni lat powstały różne jego odmiany, posiadające odrębne cechy narodowe, a także języki mieszane.
Zmierzch potęgi imperium brytyjskiego nie zakończył żywiołowej ekspansji angielszczyzny. Kontynuatorem imperializmu, tym razem w wydaniu językowym, była i jest nadal jedna z dawnych kolonii brytyjskich - Stany Zjednoczone, których dominacja w międzynarodowym biznesie, handlu, turystyce, nauce czy przemyśle filmowym w XX wieku, uczyniła język angielski językiem o światowym zasięgu.
(…)
… na wyspach Pacyfiku. W jego południowo-zachodniej części (Melanezja, Papua-Nowa Gwinea) używa się międzynarodowej gwary zwanej bêche-de-mer (beach-la-mar), natomiast na wyspach północno-zachodniego Pacyfiku - żargonu Chinook, opartego na języku o takiej nazwie z domieszką elementów francuskich i angielskich. Na wyspach Tonga leżących na południowym Pacyfiku występuje żargon zwany sranan tongo.
O pozycji…
… pozostaje tam wciąż w powszechnym użyciu, podczas gdy w Pakistanie zachował on rangę języka urzędowego.
Inne kraje, w których język angielski posiada status języka urzędowego to m.in. Singapur, państwa Ameryki Środkowej i Południowej: Gujana, Belize, Antigua i Barbuda, Barbados, Dominika, Grenada, Saint Lucia, Saint Vincent i Grenadyny oraz wyspy Oceanii: Wyspy Marshalla, Mikronezja, Melanezja, Papua-Nowa…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)