Charakter norm zwyczajowych - wykład

Charakter norm zwyczajowych: 1. zwyczaje regionalne, powstające w związku z istnieniem powszechnej praktyki regionalnej. Obowiązują one wyłącznie między państwami danego regionu i nie rodzą skutków prawnych dla państw trzecich (np. azyl dyplomatyczny w Ameryce Południowej);
2. zwyczaje bilateralne (dwustronne).
Sprawa prawa przejścia przez terytorium Indii (Portugalia vs Indie, Międzynarodowy Trybunał Sprawiedliwości, 12 kwietnia 1960) Od lat 20. XIX wieku na Półwyspie Indyjskim Portugalia posiadała trzy dystrykty nadmorskie: Goa, Daman i Diu, oraz dwie enklawy (Dadra i Nagar-Aveli) otoczonych w całości terytorium Indii Brytyjskich. Po uzyskaniu niepodległości przez Indie w 1947 roku w posiadłościach portugalskich rozpoczęły działalność ruchy wzywające do przyłączenia się do Republiki Indyjskiej. Latem 1954 roku w enklawach wybuchły zamieszki, w wyniku których lokalne władze portugalskie zmuszone były do wycofania się do Damanu. Portugalia zamierzała wysłać do enklaw oddziały wojska w celu stłumienia rebelii, jednak Indie nie zezwoliły na przemarsz oddziałów portugalskich z Damanu do Dadry i Nagar- Aveli. Spór między stronami wokół prawa przejścia przysługującego Portugalii przez terytorium Indii został oddany pod rozstrzygnięcie Międzynarodowemu Trybunałowi Sprawiedliwości w 1955 roku. Broniąc swych interesów, Portugalia wystąpiła do MTS, z wnioskiem o stwierdzenie istnienia przysługującego
jej prawa przejścia między enklawami Dadra i Nagar-Aveli a dystryktem Daman, oraz stwierdzenie naruszenia przez Indie normy prawa międzynarodowego zobowiązującej je do poszanowania tego prawa. Indie podnosiły, że powoływana przez Portugalię dotychczasowa praktyka jest zbyt niejasna i wewnętrznie sprzeczna, by mogła stanowić podstawę stwierdzenia przez Trybunał istnienia po stronie Portugalii uprawnienia do przejścia. Trybunał nie podzielił poglądu reprezentowanego przez rząd Indii - „Trudno zrozumieć, dlaczego liczba państw, pomiędzy którymi może powstać zwyczaj lokalny na podstawie długoletniej praktyki koniecznie musi być większa niż dwa. Trybunał nie widzi powodu, dlaczego długotrwała praktyka pomiędzy dwoma państwami, przyjęta przez nie jako zasada regulująca stosunki między nimi nie mogłaby stanowić podstawy wzajemnych praw i obowiązków między tymi dwoma państwami”. Jest zatem możliwe, żeby norma prawa zwyczajowego ukształtowała się na postawie praktyki tylko dwóch państw i wiązała właśnie te dwa zainteresowane państwa.
... zobacz całą notatkę