Temat związany z przedmiotem antropologia kultury, z którego zajęcia prowadzi dr Marek Walancik.
Ceremonia weselna w plemionach Samburu (Kenia), na podstawie autentycznej historii autorki książki „Biała Masajka”, Corinne Hofmann.
Corinne Hofmann, Biała Masajka, Świat Książki, Warszawa 2007, s. 162-168
Termin wesela jest ustalany przez starszyznę plemienia i zależy od księżyca. Ponieważ plemiona Samburu żyją bez kalendarza, trudno jest ustalić dużo wcześniej konkretną datę. Ludzie rozgłaszają wieść o weselu od wioski do wioski i dopiero w dniu ślubu okazuje się, ilu ludzi się pojawi. Im więcej ludzi przybędzie, tym większym poważaniem cieszyć się będzie para młoda.
Para młoda kupuje takie produkty na wesele jak ryż, tytoń, herbata, słodycze, napoje, mąka kukurydziana, mleko. Masajowie często plotą sobie na wesele warkoczyki (trwa to zwykle dwa dni od rana do wieczora), malują twarze, oraz przywdziewają biżuterię.
Według tradycji, kobiety przychodzące na wesele przynoszą ze sobą mleko.
Uroczystość weselna zwykle zaczyna się rano. Najpierw panna młoda zostaje obrzezana w chacie. W ten sposób staje się prawdziwą kobietą i może rodzić zdrowe dzieci. Dzień przed weselem przybywają z odległych stron goście i rozchodzą się po pobliskich manyattach (chatach ludu Samburu).
Podczas wesela każda grupa tańczy między sobą, np.: kobiety pod swoim drzewem, chłopcy osobno, wojownicy na uboczu.
Przed zmrokiem para młoda dostaje prezenty lub przyrzeczenia prezentów. Każda osoba chcąca podarować coś pannie młodej lub panu młodemu, wstaje i ogłasza to wszystkim. Osoby te muszą podkreślić dla kogo jest to prezent, ponieważ u Samburu mężowie i żony dostają osobne majątki (zwierzęta)
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)