To tylko jedna z 3 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Cechy społeczne totalitaryzmu w ZSRR i III Rzeszy
System społeczno- polityczny ZSRR w l. 1922- 1941.
W 1922 roku Lenin coraz bardziej osłabiony postępującą chorobą zaczął tracić kontrolę nad wydarzeniami. Rosła natomiast rola Stalina. W IV 1922 objął nowo utworzone stanowisko sekretarza generalnego KC partii bolszewików. Stanowisko początkowo o charakterze administracyjnym stało się w rękach Stalina najważniejszym w państwie.
30 XII 1922 roku proklamowano utworzenie ZSRR, który miał stanowić federację 4 równouprawnionych republik: rosyjskiej, ukraińskiej, białoruskiej i zakaukaskiej. Oficjalnie każda z nich zachowała prawo do wystąpienia z federacji, co potwierdziła konstytucja ZSRR z 1923 roku, która weszła w życie w roku następnym. W jej świetle najwyższą władzę w ZSRR sprawować miał Ogólnorosyjski Zjazd Rad, a w przerwach między jego obradami Centralny Komitet Wykonawczy. Funkcję rządu miała nadal pełnić rada Komisarzy Ludowych. W 1925 roku republikami związkowymi zostały Uzbekistan i Turkmenistan, w 1929 Tadżykistan, w 1936 Kazachstan i Kirgistan. W tym samym roku Federacja Zakaukaska została podzielona na trzy republiki: gruzińską, armeńską i azerbejdżańską. 21 I 1924 r. zmarł Lenin. W tzw. testamencie spisanym jeszcze 1w 1922 r. przestrzegał przed rozrostem biurokracji oraz w sposób bardzo zdecydowany atakował Stalina pisząc o nim, że jest „ zbyt brutalny i wada ta jest nie do zniesienia na stanowisku sekretarza generalnego”. Testament Lenina nigdy nie został upubliczniony, o co zadbał Stalin, który porozumiał się z Zinowiewem i Kamieniewem. Na XIII Zjeździe RKP(b) Stalin zachował stanowisko sekretarza generalnego. Następnie przystąpił do walki z trockim oraz budowania kultu Lenina, co miało być wstępem do zbudowania kultu jego własnej osoby. Stalin starał się pokazać jako najwierniejszy uczeń Lenina i początkowo jako polityk umiarkowany sprzeciwiający się lewackim pomysłom Trockiego. Przeciwstawił się lansowanej przez trockiego, zgodnej z założeniami Marksa i Lenina idei eksportu rewolucji i przeciwstawił jej koncepcję budowania socjalizmu tylko w ZSRR. Obok Trockiego w opozycji do poczynań Stalina znaleźli się Zinowiew i Kamieniew. Stopniowo tracili wpływy. Trocki w 1925 roku przestał kierować Armią Czerwoną, Zinowiew stanowisko przewodniczącego Komitetu Wykonawczego Międzynarodówki Komunistycznej. W X 1926 roku Trocki, Zinowiew, Kamieniew zostali usunięci z Biura Politycznego a rok później z KC. W 1928 roku Zinowiew i Kamieniew złożyli samokrytykę i zostali ponownie przyjęci do partii, ale bez wpływu na wydarzenia. Trocki został przymusowo przesiedlony do Ałma Aty a następnie deportowany do Turcji. W 1922 r. czeka został przekształcona w Państwowy Zarząd Polityczny (GPU) a następnie w Zjednoczony PZP (OGPU). Instytucja ta kierowana początkowo przez Dzierżyńskiego a po jego śmierci przez Mierzyńskiego odniosła szereg „sukcesów „ w walce np. z antybolszewicką emigracją i prawosławną Cerkwią.
(…)
… radzieckich Tym razem zapadły wyroki śmierci, które zastały wykonane. Następnymi ofiarami Stalina padli m.in. Karol Radek, Piatakow, Sokolnicki. (II proces moskiewski), Bucharin, Rykow, Jagoda (III proces moskiewski). Wielki Terror pochłonął w latach 1936- 1938 około 3.5 mln ofiar. Szczególnie dotkliwe straty poniósł korpus oficerski Armii Czerwonej. Na śmierć skazano 3 spośród 5 marszałków, 90% oficerów…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)