To tylko jedna z 3 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
ZWIĄZEK RADZIECKI W OKRESIE MIĘDZYWOJENNYM:
Za podstawę ideologiczną nowego systemu przyjęto marksistowską tezę o walce klas. Według niej, ustrój szczęśliwości społecznej można będzie zbudować dopiero wówczas, gdy zlikwiduje się klasy wyzyskiwaczy i stworzy nowego człowieka. Kraj był strasznie zniszczony przez wojnę domową i komunizm wojenny (podporządkowanie wszystkich dziedzin życia potrzebom wojny). W tym celu powstał NEP, czyli Nowa Ekonomia Polityczna - był to pomysł Lenina, ogłoszony w marcu 1921 roku, a zaczęto ją wykonywać od jesieni 1921 roku, a trwała do 1927 roku.
30 grudnia 1922 roku - od tego dnia obowiązuje nazwa ZSRR.
W kierownictwie bolszewickim nie było zgodności do tego, jak budować socjalizm: grupa działaczy z Bucharinem na czele chciała stopniowo, poprzez politykę NEP-u przechodzić od kapitalizmu do socjalizmu; druga grupa, na czele której stała trójka - Kamieniew, Zinowiew i Trocki, dążyła do współpracy z międzynarodowym kapitałem, który już wcześniej finansował rewolucję bolszewicką; Józef Stalin był rzecznikiem samowystarczalności gospodarczej, finansowania uprzemysłowienia z własnych zasobów oraz szybkiej kolektywizacji rolnictwa. W 1927 roku na zjeździe partii zwyciężyła stalinowska koncepcja „budowy socjalizmu w jednym kraju”. Wielu opozycjonistów usunięto z partii.
W 1927 roku Stalin dochodzi do wniosku, że NEP godzi w socjalizm i trzeba go zlikwidować - na jego miejsce wchodzi socjalistyczna industrializacja (Stalin postawił na przemysł ciężki).
Od 1928 roku zaczęto realizować 5-latki (socjalistyczne planowanie). Istniała tylko jedna partia, na czele której stał Stalin - Wszechzwiązkowa Komunistyczna Partia bolszewików (WKPb).
Realizacja planu uzależniona była w dużym stopniu od współudziału zagranicy, a głównie Niemiec. Na szczęście dla bolszewików zbiegło się to w czasie z wielkim kryzysem gospodarczym. Nadprodukcja w krajach kapitalistycznych powodowała, iż zachodnie firmy zainteresowane były radzieckimi rynkami zbytu i surowcami. Rosnące bezrobocie sprawiało, że wielu wybitnych specjalistów z krajów kapitalistycznych podejmowało chętnie pracę w ZSRR. (1928-1932) - 1. pięciolatka: ¾ inwestycji to przemysł ciężki; produkcja wzrosła o 200%; skolektywizowana 20% gospodarstw rolnych (tworzono sowchozy - gospodarstwa państwowe i kołchozy - spółdzielnie). Przybyło wówczas wielu naukowców z zagranicy, którzy jako entuzjaści systemu radzieckiego oddali swe siły budowie komunizmu. Także w okresie tej 5-latki przystąpiono do likwidowania analfabetyzmu (objęto nią wówczas około 30 mln ludzi).
(1933-1937) - kolejna pięciolatka: okres największego terroru stalinowskiego; wzrost produkcji o 220%; wybudowano 4,5 tys. zakładów; liczne hydroelektrownie. Wtedy narodził się ruch stachanowski i rozpoczął się socjalistyczny wyścig pracy (każdy chciał robić jak najwięcej).
(…)
…”, do pracy przy wyrębie lasów i eksploatacji bogactw naturalnych, w charakterze specjalnych osadników pod nadzorem administracyjnym. Wobec opornych stosowano w trybie sądowym, jak i pozasądowym różne represje z karą śmierci włącznie. Z odbieranej chłopom ziemi tworzono sowchozy (państwowe gospodarstwa rolne). Osoby podlegające „rozkułaczeniu” uciekały do wielkich miast bądź na nowe budowy, gdzie łatwo…
… ich we władanie bezpośrednie lub pośrednie biurokracji). Przerażeni chłopi zaczęli zabijać bydło. Spowodowało to drastyczną redukcję pogłowia, co odczuwano później przez wiele dziesięcioleci. Obniżyło się znacznie spożycie żywności, a to pociągało za sobą kradzieże, zwłaszcza w kołchozach. Złodzieje zostali uznani za wrogów ludu i stosowano wobec nich kary śmierci z zamianą przy okolicznościach łagodzących…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)