Edmund Burke Ewolucyjny konserwatyzm. Burke : ( str. 202 )
Edmund Burke : (1729-1797), postać bardzo konserwatywna, był angielskim filozofem, publicystą i mężem stanu, jego działalność wiąże się z okresem przedrewolucyjnym.
poglądy Burke'a :
najgłośniejszy krytyk dzieł wielkiej rewolucji francuskiej
jako arystokratyczny liberał, uważał się za następcę Monteskiusza
był zażartym przeciwnikiem absolutyzmu (położył niemałe zasługi w dyskredytowanie despotyzmu oświeconego)
opowiadał się za ustrojem parlamentarnym i systemem partyjnym
jego poglądy zmieniły się w momencie wybuchu rewolucji francuskiej
w swoich dziełach ostro krytykował rewolucję - jest uważany za ojca brytyjskiego konserwatyzmu
swój negatywny stosunek do rewolucji, oparł Burke, na swoistej koncepcji narodu i tradycji narodowej (uznawał naród za organiczną całość, która czerpie swe istnienie z długotrwałej tradycji, determinującej całe życie teraźniejsze)
naród, jego zdaniem, to organiczny związek pokoleń przeszłych, teraźniejszych i przyszłych (u podstaw tej koncepcji tkwił naturalizm, głoszący przywiązanie do tradycji historycznej)
Burke odrzucał ideę umowy społecznej jako źródła władzy (jest to antyindywidualizm)
naród jest odwiecznie związany z państwem (do społeczeństwa wchodzi człowiek w momencie urodzenia)
rewolucja, jego zdaniem, to „nienaturalne” zerwanie ciągłości procesu dziejowego (prowadzi to do katastrofy)
przeciwstawiał się rozumowym wyjaśnieniom rewolucjonistów („rozum jest zawsze abstrakcyjny, oderwany od konkretnego życia”)
twierdził, że do zagłady narodu francuskiego przyczynili się wrogowie chrześcijaństwa
Poglądy Burke'a dobrze służyły polityce legitymizmu, a także wszelkiej restauracji minionej (przed rewolucyjnej) rzeczywistości. Jego tezy odegrały w późniejszym okresie tą samą rolę, co koncepcje francuskich teokratów.
Liberalizm Benjamina Constanta. Beniamin Constant : (1767-1830), najtęższy teoretyk-doktryner francuskiego okresu Restauracji, autor wielu dzieł m.in.: „O monarchii konstytucyjnej i rękojmi władz publicznych”, „Wykład polityki konstytucyjnej”.
poglądy Constanta :
postanowienia Karty konstytucyjnej z 1814 roku były dla jego doktryny punktem wyjścia
własność prywatna to podstawowe prawo człowieka, a ochrona tego prawa to główne zadanie państwa
legitymacją udziału we władzy są: własność i wykształcenie
wolność nie jest identyczna z zasadą zwierzchnictwa, nie jest też jakimś abstrakcyjnym prawem natury; wolność to wyzwolenie od przymusu i bezprawia (wolność to sprecyzowane prawa podmiotowe, indywidualne, przysługujące jednostce - obywatelowi, chronione przez państwo)
(…)
… się dyktaturze proletariatu, partiom polecał głównie zajmowanie działalnością reformatorską
punktem wyjścia dla doktryny Bernsteina była krytyka („rewizja”) zasadniczych założeń teorii marksowskiej (sprzeciwiał się rewolucjonizmowi, uważał, że Marks pomylił się w swych założeniach dotyczących wprowadzenia socjalizmu)
Bernstein, obserwując poprawiającą się sytuację socjalno-ekonomiczną i polityczną proletariatu, doszedł do wniosku, że mogą zaistnieć warunki, kiedy wzrost płacy roboczej doprowadzi do wydatnego ograniczenia, a nawet do całkowitej likwidacji kapitalistycznego wyzysku jeszcze w ramach ustroju kapitalistycznego
twierdził, że wzrost standardu życia i demokratyzacja burżuazyjnego systemu politycznego, doprowadzą do załagodzenia walk klasowych
przedstawiał własną wizję państwa socjalistycznego…
…” zasady państwa jako „stróża nocnego”)
reprezentował on kierunek demoliberalizmu
poddawał rewizji benthamowski skrajny hedonizm (odrzucał tezę, że wszystkie przyjemności są równe i wprowadził rozróżnienie przyjemności wyższego i niższego rodzaju)
rozwinął własną teorię utylitaryzmu, związaną z egoizmem i altruizmem jako dwoma czynnikami kierującymi ludzkim postępowaniem
podobnie, jak u większości…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)