Budowa umowy międzynarodowej

Budowa umowy międzynarodowej - forma historyczna a współczesna.
Prawo międzynarodowe nie zawiera żadnych przepisów dotyczących formy i budowy umowy. Jak zostanie zredagowana decydują strony które ją zawierają. Długotrwała praktyka państw wytworzyła pewne wzory które są naśladowane i stosowane.
Forma historyczna - w epoce feudalnej umowy międzynarodowe zawierane były przez głównie przez monarchów dlatego też musiały odpowiadać odpowiednim wymaganiom formalnym. Części umowy w znaczeniu historycznym:
tytuł umowy
inwokacja - wezwanie do Boga, między państwami chrześcijańskimi „w imię Trójcy Przenajświętszej” a niechrześcijańskimi „w imię Boga Wszechmogącego”
intytulacja - wyszczególnienie monarchów zawierających umowy wraz z przysługującymi im tytułami.
arenga - przyczyny które skłoniły do zawarcia umowy
narracja - opis czynności i wydarzeń które spowodowały wszczęcie rokowań, wyznaczenie pełnomocników, zbadanie pełnomocnictw i uznanie ich za dobre i wreszcie wyrażenie przez pełnomocnika zgody na postanowienia zawarte w umowie
dyspozycja- właściwa treść umowy podzielona na artykuły, kończy się klauzulami dotyczącymi ratyfikacji, wejścia w życie, czasu trwania, wypowiedzenia lub milczącego przedłużenia obowiązywania umowy
korroboracja - wzmocnienie umowy (podpisanie umów i wciśnięcie pieczęci)
data i miejsce zawarcia umowy
podpisy i pieczęcie.
Skład umowy międzynarodowej obecnie
tytuł - oznaczenie nazwy umowy, liczba stron, określenie przedmiotu umowy,
wstęp umowy - (preambuła) określenie organów w imieniu których zostaje zawarta, podanie motywów którymi kierują się strony, zamierzonego celu,
dyspozycja - merytoryczna część umowy, zasadnicze postanowienia umowy, zwykle podzielona na artykuły,
postanowienia końcowe - zagadnienia formalnoprawne związane z trybem wejścia w życie
Reguła alternatu - umowę dwustronną sporządza się w dwóch egzemplarzach przy czym na pierwszym miejscu wymienia się państwo dla którego umowa jest przeznaczona.
... zobacz całą notatkę