To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Budowa geologiczna masywu
Szczególnie złożoną, budową odznacza się górna część planety Ziemi zwana skorupą ziemską o grubości około 40 km. Z kolei górna część skorupy ziemskiej, w której prowadzone są roboty ziemne i podziemne, ulegała dalszemu zróżnicowaniu w ciągu wielu epok geologicznych. Zmiany te zachodziły pod wpływem takich czynników, jak:
♦ fizyczne i chemiczne wietrzenie skał,
■ denudacja, procesy transportu i akumulacji,
• diageneza i metamorfizm,
• ruchy tektoniczne i masowe,
■ procesy lądotwórcze i górotwórcze,
* wstrząsy sejsmiczne, zjawiska plutoniczne,
* działalność wulkanów i lodowców.
Wymienione procesy złożyły się na współczesne ukształtowanie skorupy ziemskiej. Dają one dostatecznie dokładny obraz regionalnej budowy geologicznej, a więc stan uwarstwienia górotworu, rodzaj jego spękań, zakres sfałdowania, uskoki, pionowe i poziome przesunięcia wzdłuż powierzchni nieciągłości itd. Właśnie lokalne rozpoznanie skorupy ziemskiej dostarcza właściwych informacji ze względu na budownictwo podziemne.
Zaleganie górotworu. Trwające odwiecznie procesy skało twórcze formują masywy skalne lub gruntowe jako pierwotnie poziome warstwy złożone z minerałów albo ich okruchów. Tak więc różnej grubości warstwy tworzyła zarówno wylewająca się magma, osadzające się okruchy skalne, jak i wymierające rośliny czy zwierzęta zwłaszcza wodne. Zmienność warstw była zwykle niewielka, a ich wyklinowanie następowało stopniowo dla stosunkowo niewielkich nachyleń powierzchni kontaktowych. Tego typu masywy spotyka się rzadko, a jeśli występują - to głównie w utworach trzecio- i czwartorzędowych, nie poddanych działaniu destrukcyjnych procesów geologicznych. Charakterystyczną cechą warstwowej budowy górotworu jest jednak zróżnicowanie jego struktury i tekstury, jego facji, a także cykliczność powtarzających się warstw, które tworzyły się w warunkach ponawiającej się transgresji bądź regresji morza, czy też zmieniającego się rytmicznie klimatu. Wynika z tego, że nawet w niezaburzonym geologicznie masywie istnieje potrzeba doboru optymalnej głębokości, na jakiej najkorzystniej można posadowić konkretną budowlę podziemną (rys, 2.4). Za racjonalne należy uznać, na przykład, posadowienie budowli w grubej warstwie o dużej wytrzymałości i małej wodoprzepuszczalności. Górotwór można wówczas traktować jako jednorodny o stałych właściwościach fizycznych i mechanicznych, co zdecydowanie ułatwi budowę obiektu i umożliwi maksymalne obniżenie kosztów robót podziemnych (wyrobisko A). 1 przeciwnie, przy zróżnicowanych, poprzecinanych wyrobiskiem warstwach o małej grubości, wytrzymałościowe i wodne warunki będą znacznie trudniejsze, a koszty znacznie większe (wyrobisko B). Zdecydowanie bardziej skomplikowana sytuacja wystąpi w górotworze zaburzonym tektonicznie.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)