To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Określenia i klasyfikacje
Za budowle, podziemną uważa się przestrzeń podziemną, zwaną wyrobiskiem, zlo-kalizowanąpod powierzchnią skorupy ziemskiej i otoczoną ustabilizowanym ośrodkiem, który nazywamy górotworem. Stabilizacja górotworu wokół wyrobiska może następować samoczynnie, ale zwykle wymaga specjalnych zabiegów technicznych tworzących obudowę - zabezpieczenie wyrobiska przed zniszczeniem. Cechą charakterystyczną budowli podziemnych jest jej ciągłe zagrożenie oddziaływaniem górotworu przejawiające się albo jako podstawowe obciążenie obudowy, albo jako zaciskanie lub niszczenie wyrobiska nieobudowanego.
Przejawem dewastacji, niszczenia wyrobiska mogą być obwały jako lokalne odspajanie się od masywu fragmentów górotworu lub zawały, czyli masowe zasypanie wyrobiska górotworem, globalna utrata stateczności masywu..
Budowle podziemne to zagospodarowane pod ziemią komory jako obiekty punktowe (garaże, składy, skrzyżowania arterii komunikacyjnych itp.) i tunele jako obiekty liniowe. Do budowli tych nie zalicza się fundamentów i podpiwniczeń budowli naziemnych, a także rurociągów i kolektorów instalacji sanitarnych, energetycznych bądź przemysłowych, jeśli nie przebywają w nich ludzie w czasie budowy, eksploatacji lub remontu obiektu. Charakteryzują się dużymi wymiarami wewnętrznymi, zwłaszcza poprzecznymi, co, z jednej strony umożliwia pobyt ludzi i stawia szczególne wymagania bezpieczeństwa, z drugiej zaś - czyni układ podłużny budowli wyjątkowo sztywnym elementem nie wymagającym na ogół szczególnych zabiegów komrrukcyjnych. Jednym z głównych zagadnień budownictwa podziemnego jest wobec tego projektowanie budowli w układzie poprzecznym, zwłaszcza jej poprzecznego układu konstrukcyjnego.
Konstrukcje podziemne są zwykle płaskimi ustrojami budowlanymi, które powstają w wyniku wzajemnego oddziaływania wykonanej obudowy z górotworem albo na skutek wydzielenia specjalnymi zabiegami technologicznymi części ustabilizowanego górotworu {kotwieniem, torkretem, iniekcją itp.). Nośność konstrukcji podziemnych jest wobec tego ściśle uzależniona od ich współpracy z otaczającym górotworem i jest w związku z tym określana przede wszystkim dla poprzecznego układu konstrukcyjnego: obudowa-górotwór.
Obudowa w tym układzie jest elementem odpowiedzialnym za jego bezpieczeństwo i powinna pracować zgodnie z ilustracją pełnej charakterystyki wytrzymałościowej materiału (rys. 1.1), tak samo jak pracuje klasyczna konstrukcja budowlana, a więc w przedziale przed zniszczeniem. Rozróżniamy obudowę tymczasową i obudowę stałą. Zadaniem obudowy tymczasowej jest natychmiastowe zabezpieczenie wyrobiska podziemnego przed bezpośrednim zagrożeniem, jakie mogą wywołać lokalne obwały lub globalny zawał górotworu. Obudowa tego typu ma charakter konstrukcji podatnej, która umożliwia stopniowe przemieszczenie i odprężenie górotworu zapewniając odciążenie przyszłej obudowy stałej. Obudowa stała musi ostatecznie ustabilizować cały układ: obudowa—górotwór, musi więc być konstrukcją dostatecznie sztywną. Obudowa może być wykonana jako:
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)