BIERZMOWANIE
(CHRYZMACJA)
ŹRÓDŁA:
KPK, kan. 879-896.
KKKW, kan. 692-697.
Rituale Romanum. Ex decreto sacrosancti oecumenici Concilii Vaticani II instauratum, Città del
Vaticano 1969-:
Ordo initiationis christianae adultorum, 1972 (Obrzędy chrześcijaoskiego wtajemniczenia
dorosłych dostosowane do zwyczajów diecezji polskich, Katowice 1988). (skrót: RRIA)
De initiatione christiana praenotanda generalia, w: Ordo baptismi parvulorum, 1969,
19732, 7-13. (skrót: RRIC)
Pontificale Romanum ex decreto sacrosancti oecumenici Concilii Vaticani II instauratum, Città del
Vaticano 1970-:
Ordo confirmationis, 1971 (Obrzędy bierzmowania według «Pontyfikału Rzymskiego»,
Katowice 1974, 19752, 1994). (skrót: PRConf)
Katechizm Kościoła Katolickiego, Poznao 1995, n. 1285-1321.
Konferencja Episkopatu Polski, Instrukcja duszpasterska dotycząca sakramentu bierzmowania
(16.01.1975), w: Dokumenty duszpastersko-liturgiczne Episkopatu Polski 1966-1998,
s. 31-36. (skrót: Instrukcja o bierzmowaniu)
Konferencja Episkopatu Polski, Instrukcja dla duchowieostwa w związku z wprowadzeniem «Obrzędów chrześcijaoskiego wtajemniczenia dorosłych», 9.05.1989, tamże, s. 26-30.
II Polski Synod Plenarny, Liturgia Kościoła po Soborze Watykaoskim II, Poznao 2001 (skrót: PSP,
Liturgia)
I Synod Diecezji Lubelskiej, stat. 98-100.
II Synod Diecezji Lubelskiej, stat. 209-210.
I Synod Diecezji Zamojsko-Lubaczowskiej, n. 43, 120.
Arcybiskup Lubelski, Instrukcja dotycząca przygotowania dorosłych do sakramentu bierzmowania, 5.03.1993, WAL 67 (1993) s. 181-185 i 255.
1. Określenie i skutki bierzmowania; materia i forma sakramentu
KPK
Kan. 879 – Sakrament bierzmowania; który wyciska charakter i przez który ochrzczeni, postępując
na drodze chrześcijaoskiego wtajemniczenia, są
ubogacani darem Ducha Świętego i doskonalej
łączą się z Kościołem, umacnia ich i ściślej zobowiązuje, by słowem i czynem byli świadkami
Chrystusa oraz szerzyli wiarę i jej bronili.
KKKW
Kan. 692 – Ci, którzy zostali ochrzczeni, powinni
także przyjąd sakrament chryzmacji, aby naznaczeni pieczęcią daru Ducha Świętego stali się
świadkami i współbudowniczymi Królestwa Chrystusa.
a. Określenie
Bierzmowanie udoskonala łaskę chrztu: jest sakramentem, który daje Ducha Świętego,
aby bardziej byd dzieckiem Bożym, mocniej złączyd z Chrystusem, uczynid doskonalszym związek z
- 51 -
Kościołem, złączyd bardziej z jego misją i pomagad w dawaniu świadectwa wierze chrześcijaoskiej
słowem i życiem (KKK 1316).
Bierzmowanie tak jak chrzest, wyciska na duszy chrześcijanina duchowy znak zwany także
niezniszczalnym charakterem. Dlatego bierzmowanie można przyjąd tylko jeden raz w życiu (KKK
1317).
W tradycyjnej definicji katechizmowej bierzmowanie jest to sakrament, w którym Duch
Święty umacnia chrześcijanina, aby wiarę swoją mężnie wyznawał, bronił jej i według niej żył.
Jednym słowem można określid tę postawę mianem świadectwa.
Kandydat do bierzmowania który osiągnął wiek używania rozumu, powinien wyznad wiarę, byd w stanie łaski, mied intencję przyjęcia tego sakramentu i byd przygotowanym do przyjęcia
własnej roli ucznia i świadka Chrystusa we wspólnocie kościelnej i wśród zadao doczesnych (KKK
1319).
Według II Polskiego Synodu Plenarnego (PSP, Liturgia, n. 19):
Przyjęcie sakramentu bierzmowania jest konieczne jako dopełnienie łaski chrztu. Przez sakrament ten
bowiem ochrzczeni jeszcze ściślej wiążą się z Kościołem, otrzymują szczególną moc Ducha Świętego i w ten
sposób jeszcze mocniej z
(…)
… terytorium ci, którzy w prawie są zrównani z biskupem diecezjalnym;
2° w odniesieniu do danej osoby prezbiter, który na mocy urzędu lub zlecenia biskupa diecezjalnego – udziela chrztu temu, kto przestał byd dzieckiem albo osobę już ochrzczoną dopuszcza do pełnej wspólnoty z Kościołem katolickim;
3° w odniesieniu do osób znajdujących się w niebezpieczeostwie śmierci – proboszcz, a nawet każdy prezbiter.
Kan. 884 – § 1. Biskup diecezjalny powinien udzielad bierzmowania osobiście albo zatroszczyd się o
to, by go udzielił inny biskup. Jeśli tego domaga
się koniecznośd, może jednemu lub kilku określonym prezbiterom udzielid uprawnienia do sprawowania tego sakramentu.
§ 2. Z ważnej przyczyny biskup oraz prezbiter, który na mocy prawa lub szczególnego udzielania
kompetentnej władzy otrzymał upoważnienie…
…, do tych, którym
udziela chrztu z innego prawnego tytułu, albo do
tych, którzy znajdują się w niebezpieczeostwie
śmierci, zawsze z zachowaniem umów zawartych
w tym przedmiocie między Kościołami sui iuris.
- 54 -
udzielali tego sakramentu.
Kan. 885 – § 1. Biskup diecezjalny jest obowiązany
troszczyd się, aby sakrament bierzmowania był
udzielony podwładnym, którzy o to proszą należycie i rozumnie.
§ 2. Prezbiter…
… i duszpasterze winni troszczyd się o właściwe przygotowanie młodych chrześcijan
do bierzmowania.
b. Materia i forma sakramentu
KPK
Kan. 880 – § 1. Sakrament bierzmowania jest
udzielany przez namaszczenie krzyżmem na czole,
którego dokonuje się przez nałożenie ręki i wypowiedzenie słów przepisanych w zatwierdzonych
księgach liturgicznych.
§ 2. Krzyżmo używane w sakramencie bierzmowania powinno byd konsekrowane…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)