KANONY WSTĘPNE DO PRAWA O SAKRAMENTACH
KPK rozpoczyna częśd I Księgi IV poświęconą sakramentom od 9 (kan. 840-848) kanonów
wstępnych. Podobną treśd zawiera 8 (kan. 667-674) pierwszych kanonów Tytułu XVI KKKW. Zawierają one pewne normy wspólne dla wszystkich siedmiu sakramentów Kościoła.
1. Określenie sakramentów
KPK
Kan. 840 – Sakramenty Nowego Testamentu, ustanowione przez Chrystusa i powierzone Kościołowi,
jako czynności Chrystusa i Kościoła, są znakami
oraz środkami, poprzez które wyraża się i wzmacnia wiara, oddawany jest Bogu kult i dokonuje się
uświęcenie człowieka. Z tej to racji w najwyższym
stopniu przyczyniają się do wprowadzenia, umocnienia i zamanifestowania kościelnej wspólnoty.
Dlatego w ich sprawowaniu święci szafarze oraz
pozostali wierni winni okazad najwyższy szacunek
i należną pilnośd.
Kan. 841 – Ponieważ sakramenty są te same dla
całego Kościoła i należą do depozytu wiary, tylko
do najwyższej władzy kościelnej należy zatwierdzanie lub określanie tego, co jest wymagane do
ich ważności. Także do tejże lub innej kompetentnej władzy, zgodnie z kan. 838, §§ 3 i 4, należy
określanie tego, co dotyczy godziwego ich sprawowania, udzielania i przyjmowania, jak również
obrzędu stosowanego przy ich sprawowaniu.
KKKW
Kan. 667 – Przez sakramenty, którymi Kościół ma
obowiązek szafowad, aby pod znakiem widzialnym
objawiad tajemnicę Chrystusa, nasz Pan Jezus
Chrystus uświęca ludzi w mocy Ducha Świętego,
aby na sobie właściwy sposób prawdziwie oddawali cześd Bogu Ojcu, i wszczepia ich w siebie samego i w Kościół, który jest Jego Ciałem; dlatego
wszyscy chrześcijanie, przede wszystkim zaś święci szafarze, powinni pobożnie celebrując i przyjmując te sakramenty, wiernie zachowywad przepisy Kościoła.
Kan. 669 – Ponieważ sakramenty są te same dla
całego Kościoła i należą do depozytu wiary, tylko
do najwyższej władzy kościelnej należy zatwierdzanie lub określanie wymogów do ich ważności.
Sakramenty Nowego Prawa zostały ustanowione przez Chrystusa. Jest ich siedem:
chrzest, bierzmowanie (chryzmacja), Eucharystia, pokuta, namaszczenie chorych, sakrament
święceo, małżeostwo. Sakramenty te obejmują wszystkie etapy i wszystkie ważne momenty życia chrześcijanina: sprawiają narodzenie i rozwój chrześcijaoskiego życia wiary, uzdrowienie i dar
posłania. Widad w tym pewne podobieostwo, jakie istnieje pomiędzy etapami życia naturalnego a
etapami życia duchowego (KKK 1210).
Prawodawca przypominając o eklezjotwórczym charakterze sakramentów, nakazuje
wierne przestrzeganie przepisów Kościoła, dotyczących ich sprawowania i przyjmowania. Nakaz
ten dotyczy zarówno szafarzy, jak i przyjmujących sakramenty. Normy prawne dotyczące sakramentów mają zapewnid prawdziwośd i skutecznośd znaku sakramentalnego, co wyraża się
przepisach ustanowionych ad validitatem (do ważności) oraz ad liceitatem (do godziwości,
chociaż lepiej jest mówid o legalności działania).
Sakramenty wreszcie, deklaruje prawodawca, należą do depozytu wiary, za który w szczególny sposób odpowiedzialna jest najwyższa władza Kościoła. Depozyt wiary jest wspólny dla
całego Kościoła, dlatego też jedynie ta władza może ustanawiad warunki, od których zachowania
uzależniona jest ważnośd sprawowanych sakramentów. Wynika stąd także, że wszystkie normy
prawne i liturgiczne, wydane przez władzę niższą, mogą wpłynąd jedynie na legalnośd (godziwośd)
- 11 -
sprawowania sakramentów (np. zakaz zawarcia małżeostwa dołączony przez Stolicę Apostolską
do dyspensy od mał
(…)
… w praktyce i tradycji wczesnochrześcijaoskiej, znalazł swoje odbicie m.in. w dyskusjach na temat ważności chrztu, zwłaszcza udzielanego przez heretyków; bezdyskusyjny był
jednak pogląd o niepowtarzalności ważnie udzielonych sakramentów chrztu, bierzmowania
(chryzmacji) i święceo. Kościół na Soborze Trydenckim w sposób uroczysty sprecyzował ten zakaz
na sesji VII (BF VII 217). Znajduje się on również w KPK…
… tylko w wypadku konieczności.
§ 2. Proboszcz powinien brad oleje święte od
własnego biskupa i w odpowiednim miejscu starannie je przechowywad.
Kan. 999 – Oprócz biskupa, olej używany przy namaszczeniu chorych mogą poświęcad:
1° ci, którzy są prawnie zrównani z biskupem diecezjalnym.
2° w razie konieczności każdy prezbiter, jednak
tylko w czasie sprawowania sakramentu.
KKKW
Kan. 693 - Święty myron, który składa…
… obrzędu (jest materią sakramentu).
W Kościele łacioskim używa się trzech olejów:
- olej krzyżma (Krzyżmo), sporządzany z oleju i wonnych substancji, używany przy sprawowaniu
sakramentów chrztu, bierzmowania i święceo oraz przy poświęceniach kościoła, ołtarza i dzwonów; konsekrowad go może wyłącznie biskup;
- olej katechumenów, używany przy chrzcie, wyrażający spotęgowanie skutków egzorcyzmów i
umocnienie przyjmujących chrzest; używanie go zależy od decyzji Konferencji Biskupów (w Polsce
- 14 -
się nie używa); poświęcad go może biskup lub prezbiter, ale wyłącznie bezpośrednio przed czynnością namaszczenia;
- olej chorych, używany przy namaszczeniu chorych, przynoszący chorym pomoc w słabościach
duszy i ciała; poświęcad go może biskup (i osoby prawnie zrównane z biskupem diecezjalnym) lub
prezbiter…
… i ofiarach.
Kan. 1461 – Kto udzielił lub przyjął święcenia w
sposób symoniacki, powinien zostad deponowany;
kto zaś inne sakramenty symoniacko sprawował
lub przyjął, powinien zostad ukarany odpowiednią
karą, nie wyłączając ekskomuniki większej.
Kan. 1380 – Kto stosując symonię sprawuje lub
przyjmuje sakrament, powinien byd ukarany interdyktem lub suspensą.
Kościół wielokrotnie przypominał, że za udzielanie…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)