To tylko jedna z 3 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
1. Belki proste. definicja: konstrukcja prętowa, której oś jest linią prostą
typy belek prostych : siły przekro jowe N, Q, M reakcje procedura rozwiązywania belek 1. Z równań równowagi obliczyć reakcje 2. Zapisać równania sił przekrojowych jako funkcje położenia przekroju, w jego układzie własnym ( w przypadku M skorzystać z tzw. " spodów ") 3. Narysować na osi belki wykresy N, Q, M 2. Belki ciągłe (przegubowe, "gerberowskie") Zadanie: Dwa pomieszczenia przekryć stropem, którego elementami nośnymi są belki.
Rozwiązanie: wariant 1 - dwie belki proste, jednoprzęsłowe wariant 2 - belka przegubowa wieloprzęsłowa (konstrukcja złożona z dwu i więcej belek prostych jednoprzęsłowych, leżących w jednej linii i połączonych przegubami) Porównanie wariantów - maksymalne momenty przęsłowe
c / L
0.5
0.6
0.7
0.8
0.9
1.0
k
0.25
0.36
0.49
0.64
0.81
1.0
- maksymalny moment podporowy w wariancie 2
kiedy jest możliwy warunek ⇒ Wniosek: belki ciągłe w porównaniu z jednoprzęsłowymi pozwalają uzyskać korzystniejszy rozkład momentów zginających, co z jednej strony umożliwia pokonywanie większych rozpiętości między ścianami, a z drugiej pozwala na oszczędne projektowanie.
Przykła dy Metody rozwiązywania belek przegubowych 1. Równania przegubów Każdy przegub na belce wnosi jedno dodatkowe równanie, wynikające z faktu zerowania się momentu zginającego po obu stronach przegubu. Nosi ono nazwę równania przegubu. Równań takich jest tyle, ile przegubów zawiera belka. Dla belki ciągłej statycznie wyznaczalnej (i geometrycznie niezmiennej) o "n" niewiadomych reakcjach łączna liczba równań, jaką można zapisać dla belki również wynosi "n", z czego 3 to rów. równowagi, a reszta to rów. przegubów. Rozwiązanie układu n równań algebraicznych liniowych może być niepraktyczne.
2. Rozkład belki ciągłej na belki proste Sposób rozkładu belki wieloprzęsłowej, przegubowej na belki proste zdeterminowany jest jej schematem statycznym (a w szczególności położeniem przegubów). "Krojąc" belkę w przegubie, tzn. w punkcie w którym M=0, wzajemne oddziaływanie części belki z lewej i prawej strony przegubu zależy tylko od siły osiowej N i poprzecznej Q. Z punktu widzenie momentu zginającego istotna jest tylko siła Q (siła N daje wzg. punktów osi belki M=0), a zatem oddziaływanie pionowe, które można uwzględnić wprowadzając w odpowiedni sposób podpory w miejscu podziału belki.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)