Pierwszą postacią opisaną w notatce został Platon, można tu znaleźć informacje na temat jego życia, twórczości w postaci dialogów, często dzielonych na: dialogi wczesnego okresu, dialogi średniego okresu i dialogi późnego okresu. Później opisano jego poprzedników oraz rozwój filozofii Platona. Oprócz tego w dokumencie znajduje się opis poglądów Platona, w tym takie jej zagadnienia jak: nowy rodzaj bytu, idee,
natura idei, funkcja biologiczna, poznawcza i religijna duszy, nieśmiertelność duszy, eschatologia. Ponadto w treści notatki można również spotkać tematy dotyczące celowości świata, materii oraz duszy świata. Następny dział dotyka nauki o poznaniu w filozofii platońskiej, w tym takie jej aspekty jak: poznanie rozumowe, poznanie wrodzone, stopnie poznania, poznanie naukowe i metoda dialektyczna. Kolejnym elementem filozofii Platona, który został scharakteryzowany w pracy jest nauka o cnotach, miłości i nauka o państwie, a także istota platonizmu. Na koniec omówiono też szkołę platońską, wpływ Platona na otoczenie oraz sprzeciw opozycji wobec ideologii Platona. Kolejnym filozofem którego postać została przytoczona to Arystoteles. W dokumencie omówiono jego życie, poprzedników i twórczość, przeprowadzono analizę jego dzieł. Kolejny dział dotyczy rozwoju
poglądów Arystotelesa, opisano tu takie zagadnienia jak: logika, metafizyka, teoria pojęć i sądów, psychologia poznania, filozofia teoretyczna, substancja, forma i materia, istota rzeczy, przyczyna, cel. Kolejne pojęcia które pojawiają się w treści dokumentu to: energia, potencja, teoria przyrody, pierwsza przyczyna, kosmologia, dusza, najwyższe dobro, cnoty, sztuka, arystotelizm. Na zakończenie scharakteryzowano też otoczenie Arystotelesa, jego następców, szkołę perypatetycką, komentatorów i opozycję.
PLATON Prąd humanistyczny w filozofii, rozpoczęty w V w., wydał w początku następnego stulecia wielką syntezę: dzieło Platona. Nie była to pierwsza synteza filozoficzna Greków, poprzedziła ją bowiem filozofia Demokryta. Ale tamta była syntezą przyrodniczej filozofii pierwszego okresu, ta zaś wyszła z nowej orientacji humanistycznej; tamta w materii, ta zaś w idei i duchu widziała osnowę bytu; tamta była systemem materialistycznym, ta zaś idealistycznym. ŻYCIE PLATONA. Platon Ateńczyk żył lat 80, od 427 do 347 r. Żył w czasach rozkwitu Aten, w atmosferze najwyższej kultury starożytnej, na którą złożyło się państwo Peryklesa, sztuka Fidiasza i ruch etyczny i naukowy, stworzony przez Sokratesa. Pochodził ze znakomitego rodu, matka miała przodka w Solonie, ojciec należał do Kodrydów. Kultura domu była wysoka, wychowanie staranne. W duchu prawdziwie greckim od młodu kształcił zarówno ciało, jak umysł. Nauczyciel gimnastyki, miał młodzieńcowi, którego właściwe imię było Arystokles, dać przydomek „Platona" za jego bary szerokie. W igrzyskach olimpijskich i istmijskich odnosił zwycięstwa. Ćwiczył się w poezji, malarstwie i muzyce, a choć twórczość jego innym poszła torem, pozostał zawsze artystą. Naukowe studia również rozpoczął wcześnie: słuchał Kratyla heraklitejczyka, znał popularne w Atenach pisma Anaksagorasa. Mając lat dwadzieścia poznał Sokratesa. Przebył z nim 8 lat aż do jego śmierci. Lata te miały wpływ decydujący; jeśli nie wytworzyły, to podniosły wysoką jego kulturę logiczną i etyczną. Obcując z Sokratesem Platon stykał się zarazem z różnymi prądami, jakie reprezentowali uczniowie Sokratesa: Antystenes, Arystyp, Euklides i inni. Po śmierci Sokratesa opuścił Ateny; zaczęły
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)