To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Analiza instytucjonalna i jej możliwe zastosowanie w działaniu społecznym (np. socjoanaliza, pedagogika instytucjonalna). Analiza instytucjonalna dotyczy instytucji społeczno-wychowawczych, zarówno w znaczeniu struktur organizacyjnych, jak też zestawu norm i wartości regulujących życie społeczne. Podejście to rozwijało się we Francji od 40 lat naszego XX w., szczególnie zaś intensywnie rozwinęło się w latach 60/70. i jest ono nadal uprawiane przez specjalistów różnych dyscyplin tj. socjologia, psychologia, pedagogika czy filozofia.
Analiza instytucjonalna może służyć jako teoria wyjaśniająca mechanizmy funkcjonowania instytucji, oświetlająca zjawiska w niej zachodzące oraz dające podstawy do przekształcenia tego środowiska.
Do podstawowych pojęć należą tutaj: zmiana, zmiana społeczna, instytucja. Przy czym instytucja ma 3 znaczenia:
- jako organizacja, w której dopiero tworzy się instytucja w znaczeniu zespołu norm
- jako zespół norm
- jako poziom rzeczywistości społecznej.
W analizie instytucjonalnej bardzo rozlegle rozwijane jest podejście psychoanalityczne, które przyjmuje założenie, że to co się dzieje w placówce, organizacji powstaje zgodnie z tym, co dzieje się w podświadomości każdej jednostki. W odniesieniu do instytucji pedagogicznych zwraca się uwagę na fakt, iż system relacji między jednostkami jest asymetryczny.
Na gruncie pedagogiki zarysowały się 2 orientacje analizy instytucjonalnej:
- psychoanalityczna (Vasquez, Oury)
- socjologiczna (R.Louvau, G.Lapassade).
Termin pedagogika instytucjonalna zaproponował w 1957 r. psychiatra Oury. Jej prekursorami byli JJ.Rousseau, A.Adler, P.Błoński, A.Makarenko, S.Neile. Przedmiotem pedagogiki instytucjonalnej jest przestrzeń wychowawcza, a ściślej te zjawiska i procesy, które w niej zachodzą.
A zatem zajmuje się ona analizą placówek oświatowych (zarówno instytucji wewnętrznych jak i zewnętrznych). Ważnym pojęciem jest tutaj kategoria wymiany oraz idea samorządności.
Koncepcja ta, ma duże znaczenie dla wyjaśniania zjawisk mających miejsce w placówkach, a założenia teoretyczne są zbliżone do założeń teoretycznych pedagogiki społecznej. Co więcej obie te dyscypliny stanowią refleksję nad praktyką, a ich celem finalnym jest przekształcanie środowiska. Dla pedagoga społecznego ważny jest aplikacyjny nurt analizy instytucjonalnej, dotyczący działań różnych specjalistów w placówkach na życzenie personelu bądź ich użytkowników. Nurt ten ma liczne odmiany: socjoanaliza, socjologia interwencji, interwencja psychosocjologiczna, psychoanalityczna lub socjologiczna.
I tak np. istotą interwencji psychologicznej i warunkiem koniecznym jej prowadzenia jest akceptacja eksperta. Podstawowym pojęciem jest tu „
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)