To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
II. Aktywność społeczna
1. Wyróżnić możemy 3 typy aktywności społecznej:
a) zachowania masowe
- podmiot podejmuje aktywność chcąc zrealizować swoje egoistyczne interesy i działa
w przestrzeni publicznej indywidualnie
- nie zdaje sobie sprawy z tego, że w tym samym czasie inni zachowują się podobnie,
czym wszyscy razem wywołują masowe konsekwencje (masowa konsekwencja jest skutkiem
ubocznym dla podmiotu)
b) działania masowe
- podmiot chce zaspokoić swoje egoistyczne potrzeby, ale robi to w otoczeniu pewnej
grupy
- działając w otoczeniu innych modyfikuje on formę swojego działania pod kątem
zachowania innych; dostosowuje swoje działania do działań reszty
- modyfikacja działań może przybrać formę:
• normy radykalnej (będzie sobie pozwalać na mniej) np. zamieszki
• normy liberalizującej (będzie sobie pozwalać na więcej) np. zachowanie w kinie
c) działania społeczne
- celem działań społ. cel społ.
- realizacja celu społ. pociąga za sobą inną, bardziej rozbudowaną organizację grupy,
co przejawia się wyłonieniem lidera
- z czasem rodzą się więzi społ.
- charakterystycznym typem działań społ. są ruchy społ.
2. Ruchy społeczne
a) cel
- chęć wprowadzenia stałej zmiany w porządku społ.; ze zmiany tej skorzystają w tej
samej mierze działający i osoby niezaangażowane, korzyść ta może być różnie definiowana,
co zależy od liderów ruchu (np. chęć "załatania" dziury ozonowej lub chęć "załatania" dziury
w asfalcie)
- tak definiowany cel odróżnia ruch społ. od sekty
b) geneza
- psychologiczna interpretacja genezy ruchów społ. koncentruje się na motywacji jednostki,
w tej perspektywie ruch społ. powstaje na skutek szczególnej motywacji jaką kieruje się
podmiot
• motywacja pozytywna - związana jest z chęcią stworzenia lepszej rzeczywistości,
realizowania
swojego nowatorskiego projektu
• motywacja negatywna - związana jest z chęcią usunięcia przeszkody jaka tkwi w otaczającej
podmiot rzeczywistości; z motywacją negatywną związane są dwa czynniki:
* poczucie frustracji
~ aby frustracja zaowocowała zaangażowaniem jednostki w ruch społ. musi ona spełniać
pewne
warunki (nie każdy frustrat działa w ruchu społ. i nie każdy działający jest frustratem)
~ problem wywołujący frustrację musi uchodzić za ten najwyższej wagi, ponieważ
zaangażowanie
w istotną sprawę nobilituje jednostkę społecznie (jest to dod. nagrodą za uczestnictwo)
~ problem wywołujący frustrację musi uchodzić za problem wspólny (z tego przekonania
rodzi
się gotowość do współpracy)
problem wywołujący frustrację musi uchodzić za taki, który można skutecznie rozwiązać
za pomocą akcji ruchu społ. (do ruchu społ. przystępujemy kiedy wszystkie inne sposoby
zawodzą)
~ aby podmiot zaangażował się w ruch społ. problem musi wywoływać silną i permanentną
frustrację
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)