To tylko jedna z 4 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Związki interpersonalne w rozwoju dziecka. Niemowlę jest od urodzenia istotą społeczną, jakkolwiek nie od razu można nazwać je partnerem społecznym, bo dopiero stopniowo staje się zdolne do nawiązywania kontaktów z innymi ludźmi i wchodzenia z nimi w interakcje. Niezaradność małego dziecka i brak możliwości zaspokajania najprostszych potrzeb życiowych uzależnia je bezpośrednio od dorosłych a w szczególności od matki. Z nią właśnie związane są pierwsze wyraźne reakcje społeczne, które tworzą w trzecim miesiącu życia charakterystyczny kompleks ożywienia. W pierwszych miesiącach życia dziecko jest raczej biernym partnerem, a inicjatywa nawiązywania kontaktu podejmowana bywa przez jego otoczenie. Dorośli podchodzą do dziecka, uśmiechają się do niego, zaspakajają jego potrzeby fizjologiczne, biorą je na ręce, bawią się z nim. W trochę późniejszym okresie dziecko samo przejawia już chęć do przebywania z osobą, do której najbardziej się przyzwyczaiło, przejawia się to w: wyciąganiu rączek do osoby zbliżającej się do niego, uśmiecha się do niej, a nawet wybucha śmiechem na jej widok, naśladuje ruchy mimiczne i wydaje różnorakie dźwięki. Zachowanie takie świadczy o tym, że dziecko w wyniku interakcji z osobami dorosłymi przejęło część ich zachowań, jakie zachodziły w stosunku do jego samego. Dziecko już od czwartego miesiąca życia wyraża niezadowolenie, gdy dorośli, a szczególnie matka, nie zwracają na nie uwagi, uspakajają się zaś pod wpływem pieszczoty. W piątym miesiącu życia niemowlę odróżnia już osoby znane od nieznajomych. Ich pojawienie się wywołuje reakcję orientacyjną i postawę oczekiwania albo strach manifestowany płaczem lub krzykiem. Dzieci przejawiają znaczną chęć do przebywania z osobami, nie lubią przebywać same. Aby osiągnąć swój cel niemowlęta siedmio i ośmiomiesięczne gaworzą i płaczą, dziewięciomiesięczne wykonują rozmaite ruchy i gesty, dziesięciomiesięczne naśladują czynności motoryczne dorosłego np. postukiwanie klockiem o kubek lub poruszanie łyżeczką wewnątrz garnuszka. W tym wieku dziecko podaje samorzutnie zabawkę dorosłemu i ciągnie go za ubranie. Wraz z wiekiem wzrasta zakres i liczba reakcji na obecność i czynności osób z otoczenia oraz zwiększa się liczba i rodzaje sytuacji społecznych, na które dziecko reaguje. Dziecko w okresie niemowlęcym nie tylko przebywa z osobami dorosłymi, ale także z rówieśnikami. W tych kontaktach w miarę upływu czasu zmienia się także zachowanie dzieci względem siebie. Tabela. Interakcje niemowląt z innymi dziećmi. Wiek w miesiącach. Zachowanie się dzieck a. 4 - 5 Obserwuje inne dziecko. 4 - 5 Uśmiecha się do innego dziecka.
(…)
… okresach rozwojowych istota ludzka staje się zdolna do selekcjonowania sytuacji i kontaktów społecznych oraz do aktywnego tworzenia swojego środowiska.
W rozwoju dziecka nie tylko ważne są związki interpersonalne między dzieckiem a innymi osobami, ważne są także związki jakie zachodzą w rodzinie także poza dzieckiem. Jeżeli interakcje między członkami rodziny przebiegają w dobrym klimacie emocjonalnym…
…, wchodzą w częstsze konflikty z rodzeństwem.
Odmiennie niż z rodzeństwem układają się kontakty społeczne dziecka w wieku przedszkolnym z innymi dziećmi. Wyróżniamy tu kontakty pozytywne, bezkonfliktowe (przyjaźnie dziecięce, związki koleżeńskie, pomoc wzajemna) i negatywne (dążenie do osiągnięcia swojego egoistycznego celu). W kształtowaniu się umiejętności zawierania i udoskonalania związków swoją rolę…
… się w szkole tak pod względem rozwoju fizycznego jak i społecznego. Dom dla dzieci jest zapewnieniem im bezpieczeństwa i oparcia uczuciowego w sytuacjach nowych i trudnych. Jednak później przy właściwym kierowaniu nauką szkolną dziecka i jego zachowaniem społecznym, szybko w oczach dziecka zaczyna wzrastać nowy autorytet - nauczyciel, który na terenie szkoły i we wszystkich sprawach z nią związanych zaczyna…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)