To tylko jedna z 3 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Źródła prawa wspólnotowego W prawie wspólnotowym nie ma normy określającej katalog jego źródeł. Doktryna powszechnie zalicza do źródeł prawa wspólnotowego, obok prawa pierwotnego i prawa wtórnego, także umowy międzynarodowe, których stroną jest Wspólnota i zasady ogólne prawa, wypracowane przy pomocy metody komparatystycznej w orzecznictwie ETS, które zaliczane są do źródeł prawa niepisanego. Prawo pierwotne obejmuje traktaty założycielskie (określane jako prawo statutowe lub konstytucyjne), umowy o przystąpieniu (traktaty akcesyjne) oraz inne umowy, których ranga jest równa traktatom założycielskim (np. traktaty budżetowe). Status prawa pierwotnego mają także załączniki do traktatów założycielskich i protokoły dołączone do traktatów. Również deklaracje zawarte w aktach końcowych konferencji należy zaliczyć do norm o randze prawa pierwotnego, o ile dotyczą traktatów założycielskich, zostały przyjęte przez wszystkie państwa uczestniczące i nie mają charakteru technicznego (deklaracje interpretacyjne). Za dokumenty ściśle związane z traktatami założycielskimi można również uznać akty przyjęte po ich zawarciu lub nowelizacji przez państwa członkowskie, jeśli odnoszą się do wykładni lub stosowania traktatów. Do prawa pierwotnego należą: 1/ Traktat z Nicei, 26 lutego 2001 r., 2/ Traktat Amsterdamski zmieniający Traktat o Unii Europejskiej, Traktaty ustanawiające Wspólnoty Europejskie i niektóre związane z nimi akty - Amsterdam, 2 października 1997 r., 3/ Traktat o Unii Europejskiej - Maastricht 7 lutego 1992r., 4/ Jednolity Akt Europejski - Luksemburg, 17 lutego 1986 r., 5/ Traktaty rzymskie (Traktaty ustanawiające EWG i EURATOM) - Rzym, 25 marca 1957 r. (weszły w życie 1 stycznia 1958 r.), 6/ Traktat paryski (Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Węgla i Stali) - Paryż, 18 kwietnia 1951 r. (wszedł w życie 23 lipca 1952 r., wygasł 22 lipca 2002 r.). Prawo wtórne (pochodne, instytucjonalne) obejmuje wszystkie wiążące akty przyjęte na mocy prawa pierwotnego; należą do nich rozporządzenia, dyrektywy i decyzje o charakterze normatywnym (art. 249 TWE). W doktrynie dla oznaczenia zbioru aktów prawnych używa się pojęcia „legislacji wspólnotowej”. Pojęcie to w szerokim znaczeniu obejmuje „całokształt nazwanych i nienazwanych, wiążących i niewiążących aktów instytucjonalnych, w tym tzw. prawo pochodne”. Legislacja wspólnotowa sensu stricto utożsamiana jest natomiast z prawem pochodnym, czyli całokształtem nazwanych i nienazwanych aktów normatywnych zmierzających do wywarcia skutków prawnych nadających się do dochodzenia na drodze prawnej.
Nie można mówić o hierarchii wiążących aktów prawa pochodnego. Poszczególne rodzaje aktów mają różne funkcje, zakresy adresatów i charakter prawny. Kolizje norm zawartych w różnych aktach prawnych są rozstrzygane według reguł
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)