To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Źródła prawa międzynarodowego w znaczeniu formalnym
Dana wypowiedź normatywna np. „Zakazane jest używanie siły zbrojnej” albo „Kto zabija człowieka podlega karze” jest wiążąca, tzn. rodzi prawa i obowiązki dla adresatów o ile spełnione są pewne warunki. Jednym z tych warunków jest to, by dana wypowiedź miała formę wymaganą na gruncie danego systemu prawnego. Mówiąc o formie mamy na myśli:
Element podmiotowy tzn. kto jest kompetentny do stanowienia wiążącego prawa.
Element proceduralny tzn. w jakim trybie dane wiążące normy mogą być stanowione.
Na gruncie polskiego prawa owe formy zostały wskazane w konstytucji.
Źródła powszechnie obowiązującego prawa w świetle Konstytucji z 1997 roku
„Art. 87. (1) Źródłami powszechnie obowiązującego prawa Rzeczypospolitej Polskiej są: Konstytucja, ustawy, ratyfikowane umowy międzynarodowe oraz rozporządzenia. (2) Źródłami powszechnie obowiązującego prawa Rzeczypospolitej Polskiej są na obszarze działania organów, które je ustanowiły, akty prawa miejscowego”.
„Art. 234. (1) Jeżeli w czasie stanu wojennego Sejm nie może zebrać się na posiedzenie, Prezydent Rzeczypospolitej na wniosek Rady Ministrów wydaje rozporządzenia z mocą ustawy w zakresie i w granicach określonych w art. 228 ust. 3-5 [Konstytucji]. Rozporządzenia te podlegają zatwierdzeniu przez Sejm na najbliższym posiedzeniu”.
„Formą” np. ustawy jest to, że np. - inicjatywa ustawodawcza przysługuje posłom, Senatowi, Prezydentowi, Radzie Ministrów, a także grupie co najmniej 100.000 obywateli mających prawo wybierania do Sejmu (art. 118 Konstytucji),
- Sejm rozpatruje projekt ustawy w trzech czytaniach (art. 119 Konstytucji),
- Sejm uchwala ustawy zwykłą większością głosów w obecności co najmniej połowy ustawowej liczby posłów, chyba że Konstytucja przewiduje inna większość (art. 120 Konstytucji).
Na gruncie PM nie istnieje żaden akt prawny, który byłby odpowiednikiem konstytucji krajowej jako dokumentu określającego podstawy ustrojowe danej społeczności.
Niepełny katalog źródeł PM zawarty jest w art 38 statutu MTS. MTS jest organem ONZ właściwym do rozpoznawania sporów między państwami.
Art. 38 ust. 1 Statutu MTS
Wynika z niego, że źródłami prawa międzynarodowego są:
(a)konwencje międzynarodowe, bądź ogólne, bądź specjalne, ustalające reguły, wyraźnie uznane przez państwa spór wiodące; (b)zwyczaj międzynarodowy, jako dowód istnienia powszechnej praktyki, przyjętej jako prawo; zasady ogólne prawa, uznane przez narody cywilizowane (...)”.
Za źródła PM uznaje się także po pierwsze akty jednostronne państw i po drugie uchwały OM.
(…)
… je można np. na gruncie prawa kanonicznego. Zważywszy na niepisany charakter norm zwyczajowych określenia wymaga jak badać określenia zwyczaju. O istnieniu normy zwyczajowej można mówić wówczas, gdy łącznie spełnione są dwie przesłanki:
Istnieje powszechna praktyka w danej kwestii (usus).
Towarzyszy jej przekonanie państw, że ta praktyka jest:
wymagana prawnie (opinio iuris), lub
jest wymagana…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)