Zmiany kierunkowe w krajobrazie - omówienie

Nasza ocena:

3
Pobrań: 28
Wyświetleń: 553
Komentarze: 0
Notatek.pl

Pobierz ten dokument za darmo

Podgląd dokumentu
Zmiany kierunkowe w krajobrazie - omówienie - strona 1 Zmiany kierunkowe w krajobrazie - omówienie - strona 2 Zmiany kierunkowe w krajobrazie - omówienie - strona 3

Fragment notatki:

Zmiany kierunkowe w krajobrazie.
Naturalne geosystemy są w stanie równowagi dynamicznej, która jest wypadkową między procesami rozwoju a zaburzeniami rozwoju.
zmiany cykliczne zapewniają równowagę
zmiany niecykliczne są przyczyną rozwoju (procesów dynamicznych)
Degradacja (degeneracja, dekompozycja, dysfunkcja):
przesunięcie geosystemu na niższy stopień organizacji (komplikacji)
na ogół jest związane z synantropizacją krajobrazu
Sukcesja ekologiczna - kierunkowe zmiany roślinności i gleb w czasie ekologicznym. Rozwój geosystemów do stanu klimaksu, maksymalnego dostosowania roślinności do siedliska.
Sukcesja pierwotna zaczyna się bez gleby i bez banku nasion (w układach naturalnych i antropogenicznych).
Sukcesja wtórna zachodzi na glebie przy udziale banku nasion (porzucone łąki, porzucone pola, zarastające starorzecza, zarastanie zbiorników wodnych, zarastające rowy melioracyjne, miejsca po wycinku lasu).
Sukcesja ekologiczna - rozwój geosystemów do stanu klimaksu, maksymalnego dostosowania roślinności do siedliska, np. rzeka Tanana na Alasce:
1 rok
1. faza inicjalna - nieutrwalone łachy piasku - brak utrwalonej pokrywy roślinnej (brak ściółki i gleby)
2 rok
2. faza inicjalna - tereny wyniesione do 2 m nad poziom wody, porośnięte siewkami wierzb i topoli (na powierzchni cienka i nieciągła warstwa ściółki)
Do 5 roku
3. zarośla wierzbowe do 2 m wysokości i 50% zwarcia (40-50% powierzchni pokryte ściółką, w osadach przeważa pył); Salix interior
Do 10 roku
4. zarośla wierzbowo-olszowe do 10 m wysokości i 100% zwarcia (na powierzchni ciągła warstwa ściółki przykrywana nowymi osadami rzecznymi)
Do 40 roku
5. luźny las topolowy (w grubej ściółce dużo martwego drewna, w profilu glebowym zaznaczają się warstwy); Populus balsamifera do 100 roku
6. optymalna i schyłkowa faza lasów topolowych
Do 175 roku
7. fazy przejściowe od lasów topolowych do borów świerkowych (w profilu glebowym pojawia się warstwa akumulacyjna 10-15 m)
Do 300 roku
8. jednowiekowy bór świerkowy (w profilu pojawia się wieczna zmarzlina)
Do 500 roku
9. bór świerkowo - brzozowy (Betula papyrifea)
Ok. 1000 lat
10. bór świerkowy z dominacją Picea mariana
Ok. 1500 lat
11. klimaks - bór świerkowy z domieszką Picea mariana i domieszką innych świerków i brzozy (Picea glanca) Mechanizm sukcesji nad rzeką Tanana:
odkładanie kolejnych warstw materiału na terasach zalewowych
rozwój gleb aluwialnych


(…)

… 2000 (biocentra). Obszary węzłowe i korytarze w północno - wschodniej Polsce: Ujście Warty, Puszcza Piska, obszar suwalski, Mazury Zachodnie, Mazury Wschodnie, Dolina Górnej Narwii, Dolina Bugu, Dolina Biebrzy, Puszcza Białowieska, Puszcza Knyszyńska.
Biokorytarze - rozmiary i właściwości umożliwiają migracje gatunkom; miejsca o dużej różnorodności.
Strefy ochronne - izolują korytarze i biocentra…
... zobacz całą notatkę



Komentarze użytkowników (0)

Zaloguj się, aby dodać komentarz