To tylko jedna z 3 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Olejniczak. Notatka składa się z 3 stron.
III. Miejsce zamieszkania choć w pewnej mierze dana ta indywidualizuje człowieka, jednak nie jest to właściwość osobista człowieka
kwestie te regulowane są przez kc w art. 25-28 kc.
Miejsce zamieszkania to miejscowość, a nie adres → ukształtowane to zostało we wcześniejszych okresach charakteryzujących się dużym partykularyzmem prawnym (wskazanie prawa właściwego). Dziś praktyczne w zakresie stosunków międzynarodowych i dla określenia właściwości miejscowej sądu czy innych organów.
czasem jednak miejsce zamieszkania oznacza adres, art. 454
Reguły określające miejsce zamieszkania człowieka różnią się w zależności od tego, jakich osób fizycznych dotyczą. Osoby pełnoletnie Miejsce gdzie dana osoba przebywa z zamiarem stałego pobytu (por. art. 25 w zw. z art. 26, 27 i 10-13 kc). Dwa elementy pojęcia miejsca zamieszkania: obiektywny, jakim jest faktyczne przebywanie w określonym miejscu, subiektywny, polegający na zamiarze stałego pobytu.
Subiektywny element budzi wątpliwości, gdyż sama deklaracja człowieka nie ma doniosłości prawnej, jeżeli nie jest potwierdzona przez faktyczne działania. Określenie miejsca zamieszkania ma znaczenie dla interesów innych osób, dlatego powinno zależeć od pewnych dostępnych dla obserwatora zewnętrznego okoliczności.
„zamiar stałego pobytu" - znaczenie zobiektywizowane → sposób przebywania w danym miejscu, jaki dla typowego obserwatora stanowi podstawę do ustalenia, że miejsce to jest ośrodkiem działalności życiowej danej osoby fizycznej. z tego wynika, że decyzja o wyborze miejsca zamieszkania nie jest czynnością prawną, gdyż uzyskuje doniosłość prawną dopiero w momencie spełnienia jej. Można mieć tylko jedno miejsce zamieszkania. W przypadku posiadania większej ilości miej do mieszkania decyduje to, gdzie koncentruje się działalność życiowa osoby. W razie niemożności ustalenia gdzie osoba mieszka system prawny przewiduje szczególne instytucje do dochodzenia praw i obowiązków cywilnych.
Z ogólnej reguły art. 25 kc wynika, że także małżonkowie mogą mieć odrębne miejsca zamieszkania. Dzieci lub podopieczni Miejsce zamieszkania osób znajdujących się pod opieką znajduje się tam, gdzie mieszkają rodzice lub opiekunowie (art. 26, 27 kc) → tzw. pochodne ( ustawowe ) miejsce zamieszkania.
W razie dwóch miejsc zamieszkania obojga rodziców mających prawa rodzicielskie miejsce zamieszkania dziecka określa sąd opiekuńczy (art. 26 § 2 kc) ZDOLNOŚĆ PRAWNA OSÓB FIZYCZNYCH I. Początek Urodzenie się dziecka Art. 8 kc - każdy człowiek od chwili urodzenia ma zdolność prawną.
Istotę ludzką od innych istot żywych odróżnia jej swoisty (człowieczy) genotyp (dziecko kobiety i mężczyzny) → dla uznania człowieczeństwa nie ważny jest stan umysłu, zdrowia. Ważne jest by dziecko urodziło się żywe.
(…)
… jakiekolwiek przejawy życia uznaje się, że urodziło się żywe.
inaczej tzw. martwe urodzenie → dziecko nie uzyskuje zdolności prawnej i nie może nabyć żadnych praw.
domniemanie prawne zwykłe (dopuszczające przeciwdowód) - dziecko urodziło się żywe (art. 9 kc)
Dowodem urodzenia jest akt urodzenia sporządzony przez urząd stanu cywilnego (art. 40 PrASC).
Status cywilnoprawny nasciturusa
Urodzenie poprzedza okres życia prenatalnego człowieka, który zaczyna się w momencie zapłodnienia.
Status cywilnoprawny nasciturusa nie jest obecnie wyraźnie określony w przepisach prawnych.
ustawa z 7.1.1993 r. o planowaniu rodziny, ochronie płodu ludzkiego i warunkach dopuszczalności przerywania ciąży, zmieniła art. 8 kc dodając § 2 „Zdolność prawną ma również dziecko poczęte; jednakże prawa i zobowiązania majątkowe uzyskuje…
… dopuszcza uznanie dziecka jeszcze nie urodzonego.
judykatura SN uznała nabycie praw (roszczeń) przez człowieka w następstwie także innych zdarzeń z okresu jego życia prenatalnego (np. sprawa odszkodowania z PZU na rzecz dziecka urodzonego po śmierci ojca, która nastąpiła w wyniku wypadku objętego odszkodowaniem; OSN 1972, poz. 59, czy orzeczenie NSA dopuszczające darowiznę na rzecz dziecka poczętego (OSP 1987, poz. 26).
Koncepcja warunkowej zdolności prawnej → przysługuje ona nasciturusowi pod warunkiem zawieszającym, że nasciturus urodzi się żywy. Prawa nie mogą być wykonywane, a jedynie zabezpieczone w oczekiwaniu, czy dziecko urodzi się żywe. Chodzi o warunek nie w ścisłym tego słowa znaczeniu (art. 89 kc), lecz o tzw. conditio iuris → czyli status warunkowej zdolności prawnej nasciturusa…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)