Dodatek - Zdobnictwa książki drukowanej!
Bordiury
Ryciny
Winiety
Zdobiony frontispis
Éntre - w nagłówku, z tytułem rozdziałów, ornamentem, ilustracją
Przerywnik - wypełnia prostokąt między kolumnami
Finalnik - najczęściej trójkąt z wierzchołkiem w dół
Eks libris - (I w 1470 roku w Niemczech); k) - znak własnościowy danego egzemplarza książki, najczęściej ozdobny, wykonany w technice graficznej, z imieniem i nazwiskiem właściciela księgozbioru (lub np. stylizowanymi inicjałami), lub z nazwą instytucji. Typowy ekslibris jest małą zadrukowaną karteczką przyklejoną do wewnętrznej strony okładki. W prostszej formie może to być np. pieczątka. Najstarszym wyobrażeniem ekslibrisu jest motyw heraldyczny.
Superekslibris - Superekslibris jest znakiem własnościowym książki wytłoczonym lub wyrytym w oprawie skórzanej, na frontowej okładce. Posiadaczami superekslibrisów byli ludzie bardzo zamożni, zwykle królowie i magnaci, którzy mogli sobie pozwolić na kosztowne i luksusowe oprawy. Tematem superekslibrisów był herb właściciela umieszczony pośrodku okładki. Pierwsze superekslibrisy pojawiły się w XV wieku na terenie Francji, Niemiec, Polski i innych krajów europejskich. Okres największej ich popularności przypadł na wiek XVI; w czasach późniejszych był stosowany rzadziej w związku z upowszechnieniem się ekslibrisu. W okresie klasycystycznym, kiedy złotnictwo opraw ograniczone zostało do minimum, superekslibris stał się elementem dekoracyjnym na okładce.
Dedykacje Grafika - jeden z podstawowych obok malarstwa i rzeźby działów sztuk plastycznych. Obejmuje techniki pozwalające na powielanie rysunku na papierze lub tkaninie z uprzednio przygotowanej formy.
Zależnie od funkcji rozróżniamy:
grafikę artystyczną (zwaną też warsztatową / autorską) - wyróżnia się skupieniem w rękach artysty całego procesu twórczego od projektu przez wykonanie matrycy do wykonania odbitek - rycin, które mają wartość oryginalnych dzieł sztuki.
grafikę użytkową (zwaną też stosowaną/ reprodukcyjną) - związana z rynkiem wydawniczym i reklamą. Grafika użytkowa obejmuje plakat, ilustracje, druki okolicznościowe, znaczki pocztowe , banknoty, ekslibrisy i liternictwo.
Podstawowe techniki graficzne dzielą się na: wypukłe, wklęsłe i płaskie .
Druk wypukły - odbitka powstaje przez odbicie farby nałożonej na częściach wypukłych matrycy: drewnianego klocka, linoleum czy płyty gipsowej ( drzeworyt , linoryt , gipsoryt). W znaczeniu ogólnym druk z form wypukłych i czcionek na maszynach drukarskich określany jest jako typografia. DRZEWORYT - W technice tej używana jest deska, na którą nanosi się rysunek, a następnie przy pomocy specjalnych narzędzi wycina się tło, które na odbitce będzie białe. Pozostawione wypukłe miejsca będą drukowały. Klocek pokrywa się farbą drukarską i odbija na papierze.
(…)
… na tworzeniu matrycy na wypolerowanej płycie metalowej za pomocą trawienia - efekt szerokiej kreski.
Na wypolerowaną i odtłuszczoną płytkę metalową nanosi się pędzelkiem obraz specjalnym roztworem składającym się z atramentu, gumy arabskiej i cukru (aby roztwór ten lepiej "trzymał się" płytki można przyprószyć ją uprzednio talkiem), następnie blachę pokrywa się werniksem. kiedy werniks wyschnie blachę zmywa…
…. W technice tej wykonywane są ilustracje, kalendarze, karty do gry i inne druki o charakterze użytkowym. Z czasem drzeworyt ustępuje miedziorytowi, który pozwala na lepsze ukazanie szczegółów.
Druk wklęsły - polega na tym, że miejsca drukujące są położone poniżej miejsc niedrukujących. Mazista farba drukowa pokrywa najpierw całą formę drukową, po czym z zostaje zebrana z miejsc niedrukujących, następnie farba pozostawiona w zagłębieniach jest przenoszona na podłoże drukowe (wyciągana z rowków). Technika reprodukcyjna o większej wytrzymałości form drukowych, wykorzystywana do druku precyzyjnych ilustracji, pozwala uzyskać dokładne, wyraziste kreski.
Techniki druku wklęsłego:
* techniki suche: miedzioryt, staloryt, suchoryt, ceratoryt, kamienioryt, sucha igła, mezzotinta
* techniki trawione: akwaforta…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)