To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
ZASADY WYSTĘPUJĄCE W POSTĘPOWANIU DOWODOWYM:
1. Zasada kontradyktoryjności - strony mogą powoływać się na sprzeczne fakty
2. Zasada równości - każda ze stron ma uprawnienie do wskazywania faktów, źródeł dowodowych
3. Zasada bezpośredniości
4. Zasada koncentracji materiału dowodowego - sąd powinien wyjaśnić wszystkie okoliczności faktyczne na rozprawie
Panem postępowania dowodowego jest SĘDZIA bo to on na podstawie stanu fakytycznego i podstawie prawnej wydaje orzeczenie w którym konkretyzuje (urzeczywistnia) normy prawa materialnego.
O dominującej roli sędziego przekonuje art.236 zgodnie z którym to sędzia nie strona wyznacza fakty podlegające udowodnieniu oraz środek dowodowy. Postanowienie sądu nie jest zaskarżalne. Co do zasady uchybienia sądu w postępowaniu dowodowym strona może podnieść dopiero w środku zaskrżenia od orzeczenia kończącego postępowanie.
Co rozumiemy przez fakt ? - W postępowaniu dowodowym interesują nas tylko fakty które wchodzą w zakres hipotezy normy prawnej. Fakty te nie muszą mieć jednorodnego charakteru tym nie mniej mamy doczynienia ze zjawiskiem rozłącznym ( to co jest podstawą prawną orzeczenia niejest podstawą faktyczną i na odwrót).
Zgodnie z art 6 K.C. i 232KPC - fakty, żródła dowodowe oraz środki dowodowe powinna wskazywać strona postępowania. W wypadku podstawy prawnej zgodnie z regułą iura novit curia -,,sąd zna prawo".
Sąd samodzielnie ustala podstawę prawną orzeczenia niezależnie czy chodzi o krajową czy zagraniczną normę. Jeżeli sędzia ma zastosować zagraniczną normę to czyni to za pośrednictwem normy kolizyjnej. W wypadku prawa zagranicznego na podstawie art.1143 sędzia może powołać biegłego w celu stwierdzenia treści obcego prawa i obcej praktyki. W tym wypadku nie przeprowadza się dowodu na istnienie normy prawnej ale tylko co do jej treści lub realiów stosowania.
W określonych wypadkach sąd uznaje określone fakty za podstawę orzeczenia bez przeprowadzenia dowodów. Które to są fakty decyduje reguła wyrażona przez normę prawną.
Należy odróżnić:
a) notoryjność urzędową i b) domniemanie faktyczne
Ad.a) N.u. polega na tym że o określonych faktach dowiedział się (powziął informację o nich) sąd w trakcie wykonywania czynności urzędowych. Np: sędzia w innym postępowaniu orzekł o ogłoszeniu upadłości więc nie domaga się przedstawienia mu postanowienia w tym przedmiocie. Zna fakt z urzędu.
Ad.b)D.f. polega na tym że na podstawie doświadczenia życiowego można bez trudu uznać związek przyczynowy między dwoma faktami. Np:jeżeli pada deszcz to szosa jest mokra- więc w przypadku kolizji nie trzeba udowadniać zmniejszonej przyczepności nawierzchni.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)