Zasady procesu skargowego - wykład

Zasady procesu skargowego
Był znany już przede wszystkim w średniowieczu, w Grecjii, Rzymie, w śród germanów. Nie było rozróżnienia miedzy prawem cywilnym a karnym. Po upadku rzymu był to tylko proces skargowy. Dominuje w tym procesie zasada skargowości. Proces mógł być wniesiony przez wniesienie skargi powoda. Jego przebieg był uzależniony od skargi. -zasada kontradyktoryjności ( sporności), musiał toczyć się spór między dwiema stronami, którego sąd był biernym obserwatorem. Zadaniem sądu było przysłuchwanie się wystąpieniom przeciwników procesowych po to by orzec która ze stron przedstawiła więcej argumentów, a wiec po czyjej stronie stoi prawo, bez dociekania rzeczywistego stanu rzeczy, a wiec bez prawdy materialnej. -zasada publiczności, u franków były to wiece sądowe, i stanowili oni ta publiczność
-zasada jawności i ustności, postępowanie przed sądem rozpoczynało się z chwilą stawienia się obu stron procesowych przed śadem. Jedną strona był ten kto spowodował powstanie procesu czyli powód, druga stroną był pozwany. Spór stron przed sądem zaczynał skarga powoda, poprzedzona przysięgą że nie wnosi skargi lekkomyslnie, lub okazaniem dowodu przestępstwa. Wraz ze wzrostem roli sędziowskiego kierownictwa procesem nakaz odpowiedzi na skargę wychodził od samego sędziego, który także wzywał osoby wchodzące w skład grona sądzącego o ustalenie osnowy wyroku. -zasada bezpośredności, czyli dowody które dostarczone w procesie skargowym, największe znaczenie dowodu bezpośredniego , np. świadek z pierwszej ręki nie drugiej. Była ta zasada ściśle przestrzegana. Zasada swobodnej oceny dowodów, sędzia ocenia dowody, czasami była ona eleminowana .
-Zasada ścisłego formalizmu, konieczność przestrzegania okreśłonych symboli, gestów, formuł. Etapy stadia procesu skargowego:
Postępowanie przed sądem rozpoczynało się z chwilą stawienia się obu stron. Powód (pokrzywdzony), oskarżyciel wygłaszał skargę a nastepnie na te skargę udzielał odpowiedzi pozwany. Na ogół wymagano by skarga i odpowiedz na nia były wyglaszane wg określonych formuł . Proces był bardzo sformalizowany, wszelkie słowa, gest były bardzo ważne dla ówczesnych ludzi i odstępstwa od form były karane grzywną lub skrajne przegraniem procesu. Póżniej modyfikowano nieco procedury pozwalające na dodatkowe mowy uczestnikom procesu. Proces toczyl się w formie sporu sądowego miedzy powodem, a pozwanym czyli miał charakter kontradyktoryjny. Skarge i odpowiedz wygłaszano ustnie w sposób jawny. W większości krajów zachodnioeuropejskich po skardze powoda i odpowiedzi pozwanego zapadał merytoryczny wyrok. Sprawa była jasna kiedy pozwany przyznał się do winy. Sędzia nie wchodził w szczegóły i ogłaszal wyrok. Obowiązywał azasada prawdy formalnej, tzn sąd poprzestawał na tym czego dowiedział się w trakcie procesu. Przeciwieństwem prawdy formalnej jest prawda materialna, kiedy to sąd musi dojśc do tej prawdy, rzeczywistej jak rzeczywiście było. Kiedy pozwany zaprzeczał twierdzeniem powoda sąd wskazywał wtedy która ze stron ma przeprowadzić dowod i z góry określal jakie będą konsekwencje udania się do dowodu czy tez nie. Jeśli pozwany ma przeprowadzić dowód to jeśli mu się to uda, wówczas uniknie kary. Jeśli się nie uda to kara będzie miała taka a taką formę. . Wyrok miał charakter warunkowy, w zależnośic jak przebiegało postepowanie dowodowe, które miało miejsce już przed sądem ale zaufana i wybraną przez strony osobę. Dowody miały charakter irracjonyalny, podstawowym dowodem była przysięga. Przyjmowania była zasada bliższości do dowodu, co oznaczalo że przyznaje się prawo dowodzenia tylko jedej stronie. ... zobacz całą notatkę