To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Zasady procedury cywilnej w drugiej RP
procedurę cywilną regulował Kodeks z 1930, obowiązujący od 1933, unormowano w nim postępowanie sporne, polubowne, egzekucyjne i zabezpieczające
- postępowanie sporne, zasady:
Dyspozycyjności - swobodne rozporządzanie przez strony swoimi roszczeniami, wyrazem tej zasady było wszczęcie postępowania tylko na wniosek strony, prawo do zrzeczenia się swojego roszczenia, uznanie roszczenia strony przeciwnej czy zawarcie ugody
Kontradyktoryjności - przygotowanie i gromadzenie materiału procesowego przez strony, sądowi oddając jego zbadanie i wydanie rozstrzygnięcia
Prawda formalna - uznanie przez ustawę określonych zdarzeń za prawdziwe, nadanie mocy obowiązującej oświadczeniom stron, bez potrzeby ich sprawdzania
Równość - zagwarantowanie równych praw uczestnikom procesu
Jawność - udział w postępowaniu szerokiej opinii społecznej, chyba że tajności wymagały interesy stron procesowych
Ustność - konieczność przedstawiania sądowi materiału procesowego w formie ustaje
bezpośredniość - osobiste zetknięcie się z materiałem przez sędziego'
Swobodna ocena dowodów - możliwość samodzielnego decydowania przez sędziego o wiarygodności przedstawionych dowodów i ich własnej ocenie
Instancyjność - istnienie toku instancji, czyli rozstrzyganiu sprawy począwszy od sądu grodzkiego, przed apelacyjny do Najwyższego
Formalizm - wszystkich czynności procesowych należało dokonywać w określonej przez prawo formie
Koncentracja materiału - sędzia musiał prowadzić proces spranie, bez odroczeń, w celu szybkiego zakończenia procesu
Rozporządzalność - wszczęcie postępowania z inicjatywy strony w formie pozwu, kro odpowiadać określonym przez prawo wymogom formalnym, istotą było określenie przez stronę przedmiotu sporu
Głównymi środkami dowodowymi były dokumenty, zeznania świadków, opinie biegłych, oględziny, przesłuchania stron, proces kończył się wydaniem wyroku, można było wnieść apelację
Postępowanie polubowne:
- rozstrzygnięcie sprawy przez niepaństwowych arbitrów, toczyło się przed sądem polubownym, w trybie przyjętym przez strony bądź określonym przez sąd
- orzekano na podstawie ogólnych zasad uczciwości i praktyki uczciwego obrotu
- treść wyroku nie mogła być sprzeczna z porządkiem prawnym i dobrymi obyczajami, jego moc była równa orzeczeniom sądu państwowego
- wyrok podlegał realizacji po przedstawieniu go w sądzie państwowym, który nadawał mu klauzulę wykonalności
- kontrole nad sadami polubownymi sprawowały sądy państwowe, które mogły uchylić ich wyroki, ale wyłącznie na podstawie zaistnienia wskazanych w ustawie uchybień procesowych
(…)
… klauzuli wykonalności
- postępowanie to przeprowadzane było przez sądy grodzkie i komorników, zajęciu podlegały nieruchomości, wierzytelności pieniężne, ruchomości i inne składniki majątkowe dłużnika, spod egzekucji wyłączono przedmioty majątkowe zapewniające dłużnikowi minimum egzystencji, oraz zarobki poniżej 100 zł miesięcznie
- postępowanie zabezpieczające miało na celu zapewnienie realizacji…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)