To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Zasady konstruowania belek Zasady konstruowania wynikające ze zginania
W ogólnym przypadku konstruowanie elementu polega na jak najlepszym dostosowaniu go do rzeczywistych warunków pracy oraz na uwzględnieniu sposobów i możliwości jego wykonania w warunkach budowy lub zakładu prefabrykacji. Szereg tzw. zaleceń konstrukcyjnych służy również uwzględnieniu pewnych specyficznych okoliczności, które na etapie obliczeń są pomijane. Przykładowo można do nich zaliczyć uwzględnianie częściowego zamocowania belek na podporze, zapewnienie odpowiedniej współpracy zbrojenia.
Pierwszym krokiem po obliczeniu powierzchni niezbędnego zbrojenia ze względu na zginanie jest określenie ilości i średnicy prętów o odpowiedniej wielkości. Decydując się na wybór określonej ilości prętów o danej średnicy należy uwzględnić poniższe względy i czynniki:
a) pręty o mniejszej średnicy mają lepszą przyczepność do betonu i łatwiej jest przy ich użyciu spełnić warunki stanu granicznego zarysowania; kryterium to jest szczególnie ważne, gdy alim = 0,2 mm (przy alim = 0,1 mm oprócz małej średnicy pręta konieczne jest ograniczenie naprężeń w stali)
b) ilość prętów, przy określonej szerokości belki, powinna w zasadzie umożliwić ich ułożenie w jednym rzędzie przy zachowaniu odpowiednich odstępów (rys. 3.17); przy zbrojeniu w dwóch rzędach pogarsza się warunki przyczepności, a pręty są w rzeczywistości wytężone w różnym stopniu.
c) mniejsza ilość prętów o takich samych średnicach (dużych) znakomicie ułatwia i obniża koszty wykonania, co jest jednym z celów dobrego projektowania,
d) w przypadku, gdy ścinanie stanowi istotny problem, celowe jest takie zaplanowanie ilości prętów, aby część z nich można było wykorzystać po odgięciu do przenoszenia naprężeń rozciągających w przekrojach ukośnych (mocno obciążone krótkie belki).
Minimalna średnica rozciąganych prętów w belkach wykonywanych na miejscu budowy nie powinna być mniejsza niż 8 mm. Nie zaleca się również stosowania bez wyraźnej potrzeby średnic większych niż 25 mm (belki o takim zbrojeniu wymagają stosowania zbrojenia przypowierzchniowego). Maksymalna średnica prętów ściskanych nie powinna być natomiast mniejsza niż 12 mm.
Pręty zbrojeniowe wymagają odpowiedniego otulenia. Grubość otulenia liczona jest od zewnętrznej powierzchni betonu do najbliższego pęta (strzemienia). W związku z tym grubość otuliny ar lub az należy liczyć ze wzoru:
a1 = c+fis+0,5fi, (3.93) gdzie c - otulenie, fis - średnica strzemienia, fi - średnica pręta. Wzór (3.93) jest słuszny, gdy pręty ułożone są w jednym rzędzie. W sytuacji, kiedy znajdują się w dwóch rzędach, należy wyznaczyć środek ich ciężkości i trzeci człon równania będzie równy odległości tego środka od powierzchni strzemienia.
(…)
… minimalną grubość otuliny należy zwiększyć o odchyłkę dh zależną od poziomu wykonawstwa i kontroli jakości. Dla elementów wykonawczych na placu budowy dh= 5-10 mm. W specyficznych sytuacjach (np. względy przeciwpożarowe) otulenia mogą być jeszcze większe.
Biorąc pod uwagę warunki kotwienia rozmieszczamy pręty zbrojeniowe na długości belki. W inny sposób postępuje się z prętami dolnymi, a inaczej z górnymi.
Pręty zbrojenia dolnego nie mogą kończyć się w przęśle. W rachubę wchodzi ich odgięcie do góry lub doprowadzenie do podpory. Musi tam dojść co najmniej 1/3 wszystkich prętów i nie mniej niż 2. Pręty doprowadzone do podpory muszą sięgać poza jej lico na długość 2/3 Ib,netto, przy podparciu bezpośrednim. Praktycznie jest to 0,2 1b. Norma pozwala przyjmować tę długość następująco:{ 5fi - gdy Vsd < VRd1…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)