To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Zasada wyłączności
9Zasadę wyłączności wyraża treść art. 433 § 1 k.c., stwierdzając, iż firma przedsiębiorcy powinna się odróżniać dostatecznie od firm innych przedsiębiorców prowadzących działalność na tym samym rynku. Zasada ta, podobnie jak zasada prawdziwości, wspiera realizację funkcji odróżniającej firmy poprzez niedopuszczanie do sytuacji, w której inne podmioty mogłoby powziąć wątpliwość co do faktycznej tożsamości przedsiębiorcy, sugerując się brzmieniem firmy, którą się posługuje. Zasada wyłączności nakazuje zatem, aby przedsiębiorcy wybierający swoje oznaczenia kształtowali je w taki sposób, by nie były one identyczne, a nawet bardzo podobne do firm innych przedsiębiorców, którzy już działają na danym rynku.
W treści tej zasady wyjaśnienia wymagają dwie kwestie: po pierwsze - jak bardzo „nowe” firmy przedsiębiorców mogą być podobne do oznaczeń już używanych, po drugie - czy zasada wyłączności oznacza, że nie mogą istnieć dwaj przedsiębiorcy prowadzący działalność pod identycznie brzmiącą firmą.
9Za dostateczną odróżnialność firmy na tle oznaczeń innych przedsiębiorców uznaje się jej odmienność, ale nie w stopniu zwykłym, lecz kwalifikowanym - jeśli z punktu widzenia przeciętnej osoby (konsumenta) nie zachodzi niebezpieczeństwo pomylenia firm różnych przedsiębiorców. Różnica między firmami powinna być dostrzegalna już przy dołożeniu zwykłej, a nie szczególnej uwagi. Zatem by uczynić zadość tej zasadzie, na ogół nie wystarczy odmienność jednej litery w zapisie firm dwóch przedsiębiorców (np. „Grupa Lotos S.A.” i „Grupa Lotus S.A.”), gdyż na pierwszy rzut oka firmy takie łatwo pomylić. Przykład ten nie jest jednak żadną regułą, lecz jedynie zobrazowaniem problemu, a rozstrzygnięcie o istniejącym niedopuszczalnym podobieństwie firm czy jego braku zawsze powinno następować na podstawie okoliczności danego przypadku.
W trakcie dokonywania oceny, czy firmy przedsiębiorców dostatecznie się od siebie różnią, należy brać pod uwagę nie tylko literowe zapisy firm, które mogą wykazywać odmienność, lecz także ich fonetyczne brzmienie, które może być tożsame mimo różnic występujących w pisowni. Wysnuwa się nawet dalej idący pogląd, iż firmy należy porównywać w płaszczyźnie wizualnej, fonetycznej i znaczeniowej. Powszechnie akceptowane jest zapatrywanie, iż w przypadku tożsamości rdzeni firm o odmienności oznaczeń nie mogą świadczyć różne dodatki obowiązkowe, które wskazują na formę prawną przedsiębiorcy (np. „Netia S.A.” i „Netia Sp. z o.o.”). Stanowisko to, wyrażone w orzecznictwie Sądu Najwyższego [4] i piśmiennictwie, zostało ukształtowane już w okresie międzywojennym, lecz pozostaje aktualne także w obecnym stanie prawnym.
9Weryfikacja firmy przedsiębiorcy pod kątem jej zgodności z zasadą wyłączności będzie się odbywać najczęściej w momencie zgłoszenia nowego przedsiębiorcy i jego firmy do rejestru bądź też w przypadku zgłoszenia przez istniejącego przedsiębiorcę zmiany dotychczasowej firmy. Konsekwencją postulatu wyłączności firmy jest więc zasada pierwszeństwa oparta na kryterium czasu. Już zarejestrowana firma przedsiębiorcy wyklucza zarejestrowanie takiej samej firmy przez innego przedsiębiorcę działającego na tym samym rynku. Funkcjonuje tu zatem zasada prior tempore, potior iure.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)