To tylko jedna z 3 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Zasada trwałości decyzji - art. 16 Art. 16 KPA zawiera dwie zasady ogólne postępowania administracyjnego - zasadę trwałości decyzji ostatecznych i zasadę sądowej kontroli (weryfikacji) decyzji ostatecznych. Decyzje ostateczne w rozumieniu art. 16 § 1 KPA to decyzje, od których nie służy odwołanie w administracyjnym toku instancji lub wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy. Są to:
decyzje wydane przez organ odwoławczy (II instancji);
decyzje wydane w wyniku powtórnego rozpatrzenia sprawy przez ministra lub SKO;
decyzje podjęte w I instancji, w stosunku do których upłynął termin do wniesienia odwołania lub wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy; i nie został termin ten przywrócony w przepisanym trybie;
decyzje organu I instancji, od których odwołanie (ani wniosek o powtórne rozpatrzenie sprawy) nie przysługuje na mocy ustawowych przepisów szczególnych, które wyłączają możliwość wniesienia odwołania czy też wniosku.
Omawiana zasada trwałości decyzji ostatecznych nie może być utożsamiana z niezmiennością decyzji administracyjnych. Zgodnie z przepisami KPA, uchylenie lub zmiana decyzji ostatecznych, stwierdzenie ich nieważności oraz wznowienie postępowania może nastąpić tylko w przypadkach przewidzianych w kodeksie lub w ustawach szczególnych (art. 16 § 1 zd. 2). Decyzje te nie mogą być zmieniane lub uchylane dowolnie, lecz tylko w trybie i w przypadkach określonych przez KPA lub w przez przepisy szczególne. Przerobienie przez organ administracji treści decyzji ostatecznej jest niedopuszczalne i w zależności od sytuacji, czynność taka może być rozpatrywana nawet jako karalne przerobienie dokumentu w rozumieniu przepisów kodeksu karnego. Zasada sądowej kontroli (weryfikacji) decyzji ostatecznych - art. 16 § 2 KPA
Decyzje ostateczne mogą być zaskarżane na zasadach i w trybie określonym w odrębnych ustawach do sądu administracyjnego z powodu ich niezgodności z prawem. Przedmiotem kontroli wykonywanej przez sądy administracyjne mogą być jednak tylko te decyzje ostateczne, które:
nie dotyczą spraw określonych w art. 5 ustawy p.p.s.a.;
zostały wydane po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu, chyba że skargę wnosi prokurator lub RPO.
W postępowaniu w sprawie sądowoadministracyjnej stronami, zgodnie z art. 32 ustawy p.p.s.a., są skarżący oraz organ administracji publicznej lub inny podmiot wykonujący zadania publiczne na podstawie ustaw lub porozumień, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi. Skargę można wnieść po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeśli służyły one skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie, chyba że skargę wnosi prokurator lub RPO. Wyczerpanie środków zaskarżenia oznacza, że stronie nie przysługuje żaden środek zaskarżenia, taki jak zażalenie, odwołanie lub wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, przewidziany
(…)
… rozpatrzenie sprawy, przewidziany w ustawie p.p.s.a. Skargi na decyzje i postanowienia (akty administracyjne) wnosi się do wojewódzkiego sądu administracyjnego w terminie 30 dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie za pośrednictwem organu, który wydał decyzję lub postanowienie w ostatniej instancji. Organ administracji, po otrzymaniu skargi w terminie 30 dni ma obowiązek przesłać skargę…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)