To tylko jedna z 4 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Zarządzanie przez wyjątki Technika zarządzania przez wyjątki stanowi próbę wykorzystania w organizacji procesu zarządzania, znanej już w opracowaniach klasyków zasady wyjątków. W jej stosowaniu można wyróżnić dwa kierunki. Pierwszy, zasadę wyjątków traktuje jako delegację. Takie ujęcie zawiera np. koncepcja H. Fayola, który stwierdza m.in.: "Kierownik popełnia duży błąd jeśli zajmuje się szczegółami, które mogą wykonywać jego podwładni równie dobrze, jeśli nie lepiej, zapominając o ważnych problemach, które pozostają do rozwiązania. Kierownik musi wszystkie prace co do których wykonania nie jest sam zobowiązany, pozostawić swoim podwładnym i sztabom dyrektorów" (Fayol H., Poznań 1947).
Drugi kierunek przedstawia zasadę wyjątków jako zasadę informacyjną lub kontrolną. Takie ujęcie można spotkać u innego wybitnego klasyka teorii organizacji i zarządzania , a mianowicie u F. W. Taylora. Pisał on w swojej pracy" zgodnie z zasadą wyjątków kierownik powinien otrzymywać tylko skondensowane, streszczone i porównywalne wiadomości, które jednak powinny ujmować wszystkie ważne dla zarządzania elementy stanu faktycznego i wszystkie wyjątki w stosunku do historycznych wartości przeciętnych lub standardów, zarówno te szczególnie dobre, jak i te szczególnie złe, dzięki czemu kierownik może w ciągu kilku minut mieć pełny przegląd jak wysoki osiągnięto postęp lub w przeciwnym wypadku stratę i studia nad przydatnością i cechami swoich podwładnych" (Taylor F.W., Poznań 1922). Opis techniki zarządzania przez wyjątki
W pełnej monografii poświęconej technice zarządzania przez wyjątki, autor, L. R. Bittel sformułował jej cel nadrzędny jako uproszczenie procesu zarządzania. Technika ta ma za zadanie stworzyć warunki dla renesansu działalności kierowniczej, poprzez przymuszenie kierownictwa do bardziej efektywnej pracy, zwiększając zarazem jego zadowolenie z wykonywanych obowiązków. Technika ta jest charakteryzowana jako "system komunikacji i identyfikacji problemu, który sygnalizuje, że włączenie kierownika jest niezbędne i który nie reaguje gdy włączenie tego kierownika nie jest konieczne" ( Bittel R., New York 1964). Technika zarządzania przez wyjątki stanowi zatem selektor działań kierownika. Wymagania stawiane tej technice można ująć w trzech grupach zasad:
1. Zasada kontroli /zasada informacji o wyjątkach/ W myśl tej zasady podwładni powinni informować swojego przełożonego tylko o wyjątkowych wydarzeniach w pracy. Przypadki zdarzeń wyjątkowych winny być dokładnie i jednoznacznie opisane, jeśli to możliwe za pomocą indykatorów numerycznych, np. granic tolerancji, wielkości ostrzegawczych itp. Przy określaniu kryteriów służących do identyfikacji zdarzeń wyjątkowych należy unikać stosowania wyłącznie kryteriów finansowych i ekonomicznych. Liczba spraw wyjątkowych winna być tak ustalona, by sprawy przedkładane kierownictwu były maksymalnie ograniczone. Przeprowadzone badania empiryczne wykazały, że efektywność kierowania nie ulegnie zmniejszeniu, jeśli zostanie zmniejszony zasób informacji kontrolnych. Podwładni korzystają z pomocy przełożonego tylko w jasno określonych sytuacjach wyjątkowych (Frese, 1973, ).
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)