Style kierowania
kryterium obiektywnego kształtowania stylów kierowania:
styl potencjalny to zbiór metod i technik oddziaływania przełożonego na podwładnych, który według jego wyobrażeń powinien doprowadzić do osiągnięcia określonego celu;
styl rzeczywisty to system metod i technik oddziaływania przełożonego faktycznie stosowanych ze względu na przyjęte cele i warunki realizacji (styl rzeczywisty może się wykształcić w wyniku skorygowania w praktyce stylu potencjalnego). forma oddziaływania przełożonego na podwładnych:
styl bezpośredni (dyrektywny) - wyznaczone są zadania, a wykonawcy rozliczni są ze stopnia wykonania poleceń; nie ocenia się efektywności i sprawności takiego działania, ale skuteczność wykonania zadania;
styl pośredni (parametryczny) - określone są pewne cele i parametry, które powinny być przy okazji osiągnięte, a podwładni rozliczni są z efektów i za inicjatywę; ocenia się jakość, terminowość i efektywność.
zakres interwencji przełożonego w pracę podwładnych:
zarządzanie instruktażowe (większa ingerencja przełożonego) - narzuca się szczegółową strukturę zadań, cele i sposoby realizacji;
zarządzanie zadaniowe (mniejsza skala ingerencji przełożonego) - wyznaczane są finalne cele i ogólne struktury zadań. udział podwładnych w procesie decyzyjnym:
styl autokratyczny - podwładni pozbawieni są wpływu na decyzje, a przełożony nie zasięga informacji u podwładnych. O sprawach związanych z realizacją wyznaczonych zadań przełożony nie musi informować danego zespołu, ale wyznacza indywidualne zadania każdemu z osobna. Przełożony przekonany jest o własnej wiedzy i środkach, nie liczy na twórcze postawy, ale na posłuszeństwo i dyscyplinę.
styl konsultatywny - przełożony dopuszcza uczestnictwo podwładnych, ale tylko w fazie przygotowywania decyzji; ostatecznie sobie pozostawia rozstrzygnięcia w większości przypadków. Przełożony jest przekonany o konieczności ponoszenia jednoosobowej odpowiedzialności. Kierujący zdaje sobie sprawę, że jego wiedza i władza kierownicza, którą dysponuje, mogą być niewystarczające dla sprawnego kierowania, a zatem konsultuje się z podwładnymi, zaznajamia z ich opinią, ale sam podejmuje rozstrzygnięcia.
styl demokratyczny - kierujący świadomie rezygnuje z jednoosobowego podejmowania decyzji, co oznacza że podwładni mogą uczestniczyć w procesie decyzyjnym. Decyzje zapadają wspólnie, a kierujący wsłuchuje się w wolę większości ze względu na sprawność wykonawstwa, pozostawia sobie tylko decyzje najważniejsze. Ważnym zadaniem jest formułowania celów zespołu, a także delegowanie uprawnień i tworzenie współodpowiedzialności na odpowiednich szczeblach.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)