To tylko jedna z 89 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
WYKŁAD 1
Decydujące znaczenie dla tak intensywnego rozwoju filozofii politycznej miała niewątpliwie różnorodność ustrojowa starożytnej Hellady. Różnorodność ta pozwoliła Grekom na sklasyfikowanie i opisanie większości do dziś istniejących form sprawowania rządów:
demokracja - Ateny
oligarchia - Korynt
arystokracja wojskowa - Sparta
Demokracja ateńska
Od schyłku VI wieku p.n.e. w całej niemal Helladzie dała się zaobserwować stopniowa ewolucja ku demokratycznym formom rządów. Rozkwit demokracji w Atenach w V w. p.n.e. przyczynił się do tego, że okres ten bywa określany mianem złotego wieku kultury greckiej.
Jednym z nielicznych źródeł, które zawierają apologię demokracji jest spisana przez Tukidydesa „mowa Peryklesa”. „W demokracji jednostkę ceni nie się ze względu na jej przynależność do pewnej grupy, lecz ze względu na talent osobisty, jakim się wyróżnia”
\Perykles\
Punktem wyjścia dla demokracji opisywanej przez Peryklesa jest zasada równości wobec prawa i dopełniająca ją reguła wolności obywateli w życiu politycznym. Grecka isonomia, czyli równość wobec prawa rozumiana jest, po pierwsze, jako równość sytuacji w rozstrzyganych przez sądy sporach prywatnych między obywatelami. Oznacza to, że każdy obywatel, bez względu na społeczne pochodzenie i majątek, jest przed sądem równo traktowany. Po drugie, jest to też równość szans w zakresie pełnienia służby publicznej. Jest to isegoria, równość głosu na zgromadzeniach ludowych przysługująca każdemu obywatelowi. Związana z równością, zasada politycznej wolności rozumiana jest więc przede wszystkim jako powszechna i dostępna dla każdego możność uczestniczenia w sprawowaniu rządów, możność współdecydowania o tworzonych prawach. Polis jest państwem praworządnym, w którym wszyscy bez wyjątków podlegają prawu i dobrowolnie mu się podporządkowują. Ponieważ sednem demokracji jest głosowanie większościowe, oznacza to podporządkowanie się woli większości. Dobrowolność podporządkowania wynika z tego, że to sami obywatele sprawują władzę prawodawczą. Sofiści
W kulturowym środowisku ateńskiej demokracji opartej na dyskursie publicznym, niezwykle przydatną sztuką stawała się sztuka przemawiania do tłumu, przekonywania i zdobywania poparcia dla swoich poglądów. Sztuka ta, zwana sztuką oratorską, traktowana była jako niezwykle istotna umiejętność, nie tylko przez polityków, ale i przez zwykłych obywateli. W cenie byli więc jej nauczyciele. Takimi właśnie nauczycielami sztuki pięknego przemawiania i przekonywania byli sofiści.
Sofiści stanowili grupę o niejednolitych poglądach politycznych. Byli wśród nich zarówno zwolennicy, jak i przeciwnicy demokracji, wyrażający poparcie dla arystokracji, monarchii czy nawet tyranii. Do ich grona zaliczany był również
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)