To tylko jedna z 5 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Założenia programowe kampanii wyborczej:
Nad założeniami pracuje sztab programowy.
1. Im większa grupa wyborców chce się przekonać do danego programu, tym niższy musi być poziom intelektualny przekazu.
2. Musi być związek między skutecznością a liczbą podejmowanych problemów - im mniej, tym lepiej; program nie może być przepełniony.
3. Zasada 2x3 - kandydat winien wybrać 3 najważniejsze zagadnienia i zarazem 3 najważniejsze dla wyborców.
4. Zaleca się ograniczać liczbę słów, by każdy wyborca zrozumiał - program musi mieć od 1 do 2 tys. słów.
5. Ograniczenie podejmowanych zagadnień powoduje wyrazistość spostrzeżeń - zagadnienia muszą mieć „wzięcie”. Wybór tematów jest ograniczony; są tu 3 struktury ograniczające:
a) profesjonalni konsultanci, którzy zmuszają kandydata do wyboru ważnych tematów dla wyborców, dają tematy aktualne, ale mało skomplikowane; b) działacze partii - przypominają kandydatowi jego poprzednie zobowiązania polityczne, bo z tego jest rozliczany przez wyborców (1996 rok, wybory prezydenckie - Bob Dole chce podwyższenia podatków, co jest sprzeczne ze stanowiskiem partii).
c) kontrkandydaci - poddają kandydatowi nowe tematy, na które musi od reagować, zwłaszcza, gdy są nośne; przyjąć, atakować lub zmieniać.
44. Pozycjonowanie kandydata:
Należy wykreować różnice w ramach istniejących podobieństw. Należy zdefiniować taki czynnik, który pozwoli na podkreślenie wyjątkowości kandydata na tle innych. Dzięki temu staje się możliwe określenie własnego wizerunku i wizerunków kontrkandydatów w tej samej płaszczyźnie odbioru (np. lewica, prawica, centrum).
Istotą pozycjonowania jest pokonanie kontrkandydatów i aktywizacja własnego elektoratu.
Procedura strategicznego pozycjonowania politycznego (4 czynności):
1. Podmiotowy zakres - określenie zakresu pola współzawodnictwa (nazwiska, wizerunki i odbiór społeczny kontrkandydatów), czyli stopień, w jakim spełniają oni kryteria przypisywane kandydatowi idealnemu.
2. Mapa percepcji - w jaki sposób wyborcy klasyfikują kandydatów i jakie cechy uważają za istotne.
3. Mapa współzawodnictwa - stworzyć lub ustalić preferencje wyborców i to, którzy kandydaci będą próbowali zdobyć głosy tych samych wyborców.
4. Ocena alternatywnych strategii - dobór strategii, które mogłyby być przyjęte oraz innych tematów, które w kampanii można jeszcze poruszyć.
45. Wybór strategii prowadzenia kampanii wyborczej z czterech punktów widzenia:
(…)
… oraz internetowe, a także bardziej wyspecjalizowane przekazy kablowe, szczególnie telewizyjne (narrowcasting).
…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)