To tylko jedna z 3 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Zakres podmiotowy i przedmiotowy wolności sumienia i religii
Objęty nią jest każdy człowiek (art. 53), w zakresie wychowania rodzice, zgodnie ze swoimi przekonaniami, oraz dzieci w zakresie korzystania z wychowania i nauczania moralnego i religijnego, istniejący legalnie kościół lub inny związek wyznaniowy w zakresie nauczania religii w szkole.
Jej źródłem jest nie wola ustawodawcy, ale zakorzeniona w prawie naturalnym „przyrodzona godność osoby ludzkiej”, o czym mówi artykuł 30 „Przyrodzona i niezbywalna godność człowieka stanowi źródło wolności i praw człowieka i obywatela...”. Jak wynika z ustawy zasadniczej jest ona nienaruszalna, a jej poszanowanie i ochrona jest obowiązkiem i jest gwarantowana przez władze publiczne. Jest to więc wolność do działania (sens pozytywny) i wolność od przymusu ze strony innych osób lub instytucji społecznych i państwowych (sens negatywny).
W sensie pozytywnym polega ona na uzewnętrznianiu przekonań religijnych w życiu prywatnym i publicznym. Możemy tu wyodrębnić między innymi wolność:
uprawiania kultu - mowa tu o kulcie prywatnym i publicznym,
modlitwy - jako jedna z form kultu,
uczestniczenie w obrzędach - liturgicznych i pozaliturgicznych,
praktykowanie - np. praktyki pokutne,
nauczanie - przekazywanie prawd wiary i zasad moralności, przy użyciu druku, słowa i innych występujących środków (nauczanie w polskiej szkole jest fakultatywne),
posiadanie świątyń i innych miejsc kultu w zależności od potrzeb ludzi wierzących czyli kościołów, kaplic, synagog etc.,
korzystanie z pomocy religijnej tam gdzie się znajdują - korzystanie z posług kapelana.
W sensie negatywnym polega na wolności od przymusu w uzewnętrznianiu lub nieuzewnętrznianiu swych przekonań religijnych. Obejmuje ona zakaz:
zmuszania kogokolwiek i przez kogokolwiek do uczestniczenia oraz nie uczestniczenia w praktykach religijnych,
zobowiązywania przez organy władzy publicznej do ujawniania swojego światopoglądu, przekonań religijnych lub wyznania.
W artykule 48 w związku z artykułem 53 konstytucji to rodzice mają prawo do wychowania swoich dzieci zgodnie z własnymi przekonaniami, aczkolwiek powinno ono uwzględniać stopień dojrzałości dziecka, a także wolność jego sumienia i wyznania oraz jego przekonania (wiąże się z tym również artykuł 70 gwarantujący prawo do nauki). Pełną autonomię uzyskują z chwilą osiągnięcia pełnoletniości czyli wraz z ukończeniem 18 roku życia, natomiast w sytuacjach konfliktowych między decyzją rodziców a wolą dzieci w sprawie spełniania praktyk religijnych, a w szczególności uczestniczenia dzieci w nauczaniu religii w szkole , pierwszeństwo mają rodzice.
(…)
… się również przedmiotem badania Europejskiego Trybunału Praw Człowieka, w związku z ratyfikowaną przez Polskę 20 listopada 1991 roku Europejską Konwencją Praw Człowieka, a wyrok taki wiąże wnoszącego skargę i państwo.
Reasumując można powiedzieć, iż obecnie obowiązująca konstytucja, pomimo bardzo długiej i burzliwej debaty na tematy związane z ujęciem problemu wiary, kościoła i innych związków wyznaniowych w polskim…
… z różnorodnością występujących religii i wyznań jedną z podstawowych gwarancji warunkujących prawo do własnego światopoglądu i wiary.
Granice i ochrona sądowa wolności religii, sumienia
Wolność religijna nie jest prawem absolutnym, czyli nie podlegającym jakimkolwiek ograniczeniom. Konieczność jej ograniczenia wyznacza troska o dobro wspólne oraz wzgląd na prawa innych osób. Jak wspomina o tym art. 53 ust. 5…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)