To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Teza 7 Zakony i święci odnowy trydenckiej: Wincenty a Paulo, Filip Neri, Kamilianie, Pijarzy, Jezuici, Kapucyni Wincenty a Paulo Zaangażowany w działalność dobroczynną w Paryżu, prowadził misje ludowe, otworzył własne seminarium duchowe.
Jego poglądy: Na pierwsze miejsce wysuwał rozwój życia wewnętrznego. Uważał
jednak, że kapłan ma nie tylko udoskonalić siebie, ale posiąść znajomość kierownictwa duchowego. W uprawianiu studiów domagał się, by prowadziły do miłości w takim samym stopniu, jak do wiedzy. Filip Neri Zwany Apostołem Rzymu oddawał się działalności w Oratorium Bożej Miłości, a także opiece nad biednymi i chorymi. Stowarzyszenie filipinów kontynuowało te dziedziny pracy duszpasterskiej. Szybko też rozwinęło się w Italii i na Sycylii, później w wielu innych krajach i położyło zasługi w kształceniu kleru, wychowaniu młodzieży, w teologii ascetycznej i muzyce.
Kamilianie zatwierdzeni (1586) przez Sykstusa V jako Towarzystwo Sług Chorych , powstali wskutek
bolesnych doświadczeń osobistych Kamila de Lellis , który długo leczył ranę na nodze i długo przebywał w szpitalach. Choroba przeszkodziła mu zostać kapucynem. Gdy potem ukończył teologię i przyjął święcenia kapłańskie, zorganizował nową wspólnotę zakonną, w której obowiązywał dodatkowy ślub: oddania się bez reszty posłudze chorych, nawet zarażonych. Na habicie umieszczono czerwony krzyż, znak ofiarnej miłości. Za życia założyciela otwarli kamilianie 65 własnych szpitali. Prawie każdy swój dom zakonny łączą z własnym szpitalem. Do Polski przybyli w późniejszym okresie. Pijarzy Pierwszą bezpłatną szkołę ludową otworzył w Rzymie (1597) kapłan aragoński Józef Calasanza . Po przybyciu z Hiszpanii należał do rzymskiego Bractwa Chrześcijańskiego Życia i po kilkunastu latach zorganizował (1617) zgromadzenie kapłanów, zwanych po włosku scolopi , a po polsku pijarami . Gdy uzyskali (1617, 1621) papieskie zatwierdzenie od Pawła V, dodali do trzech ślubów zakonnych jeszcze czwarty: poświęcenia się wychowaniu młodzieży. Przeżyli kryzys swego zgromadzenia przed śmiercią założyciela, ale prowadzili już wówczas dość znaczną liczbę szkół dla dzieci i kolegiów dla młodzieży. Po pokonaniu trudności i ponownym uznaniu (1669) przez Klemensa IX pomnożyli ich liczbę we wszystkich krajach.
Do Polski przybyli (1642) z Moraw, po zajęciu tego kraju przez wojska szwedzkie. Król Władysław IV ufundował im klasztor w Warszawie, a starosta spiski Stanisław Lubomirski drugi klasztor w Podolińcu na Spiszu. Do końca XVII wieku mieli w kraju 15 klasztorów i prowadzili kolegia na wysokim poziomie nauki i wychowania.
(…)
…, zwłaszcza po usunięciu Ludwika z urzędu generalnego wikariusza zakonu i przejściu Bernardina Ochino do reformacji. Otrzymali od Klemensa VII zakaz tworzenia klasztorów poza Italią.
Grzegorz XIII uchylił (1574) ten zakaz, szybko więc rozpowszechnili się we Francji, Hiszpanii, Niemczech i Niderlandach. Do Polski przybyli dopiero w następnym okresie, długo wzbraniając się z obawy, że nie znajdą odpowiednich…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)