1. Klasyfikacja języków naturalnych
Języki naturalne
Etniczne Pomocnicze
Żywe Martwe Tajne Międzyetniczne
Wegetujące Zrekonstruowane powstałe Sztucznie
Odcyfrowane Naturalnie
Języki etniczne- członkowie społeczeństwa uczą się ich od niemowlęctwa. Te języki są rodowite, nam dane, w nich wyrastamy.
Języki żywe: Przekazywane i używane pokoleniowo, ciągle rozwijające się procesy gramatyczne i leksykalne. Czasem te procesy powodują zanik języka.
Języki martwe- potrafimy je jakoś naukowo opisywać, ale wymarły bezpowrotnie, został po nich tylko ślad ( nie ma śladu, to nie ma też opisu)
martwe wegetujące- już się ich nie naucza. Mogły przetrwać dzięki spełnianym funkcjom, niewygasła tradycja użycia, spełniają funkcje pomocnicze. Np. łacina- jako język liturgiczny, z powodów uniwersalistycznych podczas mszy papieskich, jako język pewnych dziedzin wiedzy. Łacina została przechowana jako specyficzny podsystem języka europejskiego (łącznie z greckim)- zapożyczenia leksykalne i gramatyczne. SCS- styl liturgiczny Kościoła prawosławnego prawosławnego greckokatolickiego. Klastyczno chiński- przechował się jako podsystem w koreańskim, japońskim, wietnamskim i chińskim. Do 1919 r. jako jedyny język literatury.
Martwe odcyfrowane - Znajomość ich kiedyś zanikła, ale zostały zabytki pisane i potem odczytane przez badaczy. Starożytny Wschód - sumeryjski, arkadyjski, starochiński, staroegipski Martwe zrekonstruowane - Nie ma żadnych śladów pisanych- praindoeuropejski, prasłowiański, chiński archaiczny. Zostały zrekonstruowane przez porównanie języków, które się nie rozwinęły.
Języki pomocnicze - nie ma i nigdy nie było takiej społeczności, która uczyłaby dzieci takiego języka, ma on przyczyny społeczne.
Do porozumiewania się różnych grup służy język między etniczny.
tajny- Służy jednej grupie etnicznej do utajnienia komunikacji, formowany jest na podstawie języków etnicznych lub nowo tworzonych, celowo zmienia się w nich znaczenie wyrazów- cechuje go szybka zmienność np. gwara złodziejska- szybko się zmienia, ludzie go odcyfrowują.
Międzyetniczne
powstałe w sposób naturalny:
np. PIDGIN- na początku stanowił mieszaninę, upraszczanie zasad gramatycznych i różnych form leksykalnych, by ułatwić naukę
LINGUA FRANKA- zawierał elementy portugalskie do kontaktów europejsko-arabskich i tureckich, wyparł malajski.
RUSSENORS- język rybaków rosyjskich, lapońskich i skandynawskich, na morzu (rosyjsko -norweskich). Pozostały luźne notki i relacje. powstałe w sposób sztuczny
(…)
… to: tocharskie, celtyckie, greckie, germańskie, anatolijskie, italskie) oraz języki centralne (indyjskie, irańskie, tracko-ormiańskie, albańskie, bałtyckie i słowiańskie) Znajduje to motywację w tym, że w obu tych grupach języków ie. W inny nieco sposób przebiegały pewne procesy językowe i odmienne były wyniki tych procesów.
43. Nierównomierność rozmieszczania rodzin językowych
Rodziny językowe są paradoksalnie…
… w języku polskim. Kolejność diakrytów jest tym, co różni między sobą wyrazy. Pojęcie diakrytu służy do rozróżniania odmian diakrytu - subkodów diakrytowych. Każdy tekst w języku naturalnym jest nie tylko konfiguracją znaków, ale i diakrytów (fonemów fonemów liter). Pismo to zasób diakrytów pisanych. System fonologiczny - zasób diakrytów mówionych.
19. Subkody diakrytowe języka
Subkod- jedna z odmian kodu, różni się zasobem diakrytów.
Każdy tekst w języku naturalnym jest nie tylko układem znaków ale i układem diakrytów. Tym samym wobec korpusu tekstów formułowanych w języku naturalnym rolę zasobu odgrywa nie tylko symbolika tego języka, ale także inwentarz jego diakrytów np. jego pismo, czyli zasób diakrytów pisanych, albo jego system fonologiczny, czyli zasób jego diakrytów mówionych. W jednym…
…, do których należą przede wszystkim subkody używane przede wszystkim w językach naturalnych w mowie ustnej czyli systemy fonologiczne tych języków, ale także pewnego rodzaju gwizdy używane przez górali w Pirenejach. Są również subkody realizacyjne wzrokowe, do których zaliczamy wszystkie pisma, alfabet Morse`a a także subkody realizacyjne dotykowe, do których zaliczamy wszystkie odmiany Brajla.
Inną zasadą…
… te cechy wspólne wszystkim językom naturalnym, które są wymienione w samej definicji języka naturalnego np. że każdy z języków naturalnych jest kodem tekstotwórczym., ma system fonologiczny.
Uniwersalia empiryczne - są to cechy nie wynikające z definicji języka naturalnego, ale stwierdzone w znanych językach naturalnych w wyniku konkretnych badań. Cechą taką jest np. to że żaden z języków naturalnych…
… jest zjawiskiem bardzo złożonym, w związku z czym traktująca o nim nauka w toku swojego rozwoju rozdzieliła się na wiele dyscyplin szczegółowych. Różnią się one przede wszystkim stopniem powiązania tematycznego z innymi naukami empirycznymi - częściowo przyrodniczymi, częściowo zaś humanistycznymi- są wyraźne, obejmuje się ich wspólną nazwą językoznawstwa zewnętrznego. Należy do niego m.in. fonetyka, czyli nauka…
… na badaniu tego samego języka bez uwzględniania związanych z nim zjawisk z zakresu innych nauk empirycznych, zjawisk fizykalnych, fizjologicznych, psychologicznych, społecznych.
Podziału na językoznawstwo zewnętrzne i wewnętrzne dokonał Ferdynand de Saussure.
23. Główne działy językoznawstwa zewnętrznego
1. Fonetyka - czyli nauka o zjawiskach przyrodniczych związanych z odbiorem i wytwarzaniem dźwięków mowy…
… i łaciny; to z kolei pozwoliło im na wytworzenie pojęć wspólnego pochodzenia różnych języków, a co za tym idzie zmienności języka. Nastąpił jednak rozpad języka, który można nazwać prajęzykiem. Rozpad poprzedzało zapewne długo trwające różnicowanie się prajęzyka na dialekty, tak sobie bliskie, że ich użytkownicy bez problemu rozumieli siebie nawzajem. Dopiero w wyniku dalszych wydarzeń historycznych…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)