1.CZYM PRZEJAWIAŁY SIĘ ZAINTERESOWANIA STAROŻTNYCH HINDUSÓW?
Najdawniejsze systematyczne badania nad językiem rozwinęły się około połowy pierwszego tysiąclecia p.n.e. w Indiach. Wierzono tam, że recytowanie świętych hymnów wedyjskich tylko wtedy spełnia swoja funkcje religijno- magiczną, gdy jest językowo poprawne. Zrodziła się więc potrzeba określenia tej poprawności i stało się to pobudka do badań fonologicznych. Zainteresowanie językoznawstwem przejawiało się przez religie istniała wówczas potrzeba tłumaczenia starożytnych tekstów religijnych zawartych w księgach zwanych wedami. Niektóre pochodziły z XV w p. n. e . W kraju dominowała empiryczna tradycja opisowa, a więc taka która kładzie nacisk na opis konkretnych faktów językowych.
2.JAKIE BYŁY OSIĄGNIĘCIA JĘZYKOZNAWSTWA HINDUSKIEGO.
wyróżnienie głosek i liter, fonemu od głoski
opis zmian fonetycznych przy artykułowaniu
rozróżnienie zmian fonetycznych przy artykułowaniu
rozróżnienie fleksji i afiksy ( przyrostki i przedrostki)
sporządzono opis derywacji i kompozycji
sporządzenie opisu artykulacji poszczególnych dźwięków i poprawnego system ich klasyfikacji a podstawnie wzrokowej i dotykowej obserwacji narządów mowy przy wymawianiu głosek
teoretyczne ujęcie zagadnień językowych
wprowadzenie terminu sphota, który oznacza formę dźwiękowa funkcjonującą jako znak
układanie gramatyki opisowo- normatywnych sanskrytu, które nie tylko podawały jak się mówi, ale także jak się mówić powinno
Dokonanie przez żyjącego prawdopodobnie w IV w. p. n. Paniniego e. syntezy wszystkich tych prac, w swej gramatyce obejmującej blisko 4 tysiące krótkich reguł, których uczono się na pamięć
była analiza morfologiczna wyrazu, jego podział na mniejsze cząstki, mające samodzielna wartość znaczeniową, które my nazywamy morfemami jako główny przedmiotem gramatyki.
Osiągnięcie niedoścignionego dotąd poziomu w dziedzinie badań nad postacią morfemów i ich funkcją znaczeniową przez Paniniego. Popularyzacja dzieła Paniniego
3.NA CZYM POLEGA NATURALNY I KONWENCONALNY STOSUNEK WYRAZÓW DO RZECZY.
Drugim w starożytności centrum badań nad językiem była Grecja. W V. IV. w. p. n. e filozofowie rozważali problem stosunku do rzeczy. Zaznaczyły się tu dwa stanowiska.
jedni uważali ten związek za naturalny, wywodzili się od Heraklita z Efezu. Pojmowali wyrazy jako konieczną relację natury ludzkiej na doznawane uczucia i wrażenia zmysłowe, podobnie jak kaszel wycie czy lęk.
Drudzy wywodzili się od Demokryta z Abdery , uważali ten związek za konwencjonalny i twierdzili że nie ma żadnego związku między formą wyrazu a oznaczoną przez niego rzeczą, lecz że to tylko przypadek przydzielił danej rzeczy te właśnie nazwę, a umowa, konwencja, zawarta między członkami społeczeństwa utrwaliła go w tym znaczeniu.
(…)
… średniowiecza, łacina traci dominujące znaczenie- kraje zaczynają używając swych narodowych języków co wiązało się z wzrostem zainteresowania mini i badaniem ich. Dodatkowym czynnikiem były wielkie odkrycia geograficzne. Wspólny język wzmacniał poczucie patriotyzmu i rozwój gramatyk. Nastąpił też znaczny rozwój szkolnictwa, powrót do znajomości dzieł literatury i filozofii starożytnej oraz zainteresowanie…
….
Mimo wszystkich jej wad Gramatykę ogólną należy uważać za jeden z przejawów tych zainteresowań, które doprowadziły z czasem do powstania językoznawstwa porównawczego. Sięgają one starożytności. Kwintylian, rektor rzymski z I w. p.n. e, porównuje ze sobą pewne właściwości języka łacińskiego i greckiego. Gramatycy żydowscy X i XI w. stwierdzili pokrewieństwo języków hebrajskiego, arabskiego i aramejskiego, stanowiących jądro rodziny semickiej. W XVI w. ustaliła się koncepcja rodzin języków romańskich, germańskich, celtyckich, słowiańskich. I tak skład rodziny słowiańskiej przedstawił zgodnie z prawdą Łukasz Górnicki w Dworzaninie polskim z r. 1566. W XVII w. wysunięto hipotezę co do pokrewieństwa języków uralo- ałtajskich. W XVIII w. zainteresowania językoznawcze objęły cały świat, co w wysokim stopniu było zasługą…
…, nierzadko podważających ustalone autorytety i dogmaty.
Rozwijała się historiografia (M. Bielski, B. Paprocki - autor herbarzy, M. Stryjkowski i in.). Łukasz Górnicki, posługując się dziełem B. Castiglionego, uczył w Dworzaninie polskim (1565) dobrych manier.
7.NA CZYM POLEGAŁ SZCZEGÓLNY CHARAKTER BADAŃ JĘZYKOZNAWCZYCH W ZAKRESIE JEZYKA HEBRAJSKIEGO?
Twierdzono że język hebrajski jest pierwszym i najstarszym językiem świata, z którego powstały spokrewnione a nim języki. Uczeni zgadzali się co do pierwotności języka hebrajskiego, jednak przyczyny dyferencji różniły się. Do końca XVIII w. Hebrajski jest prajęzykiem ludzkości, istnienie jednak jest coraz częściej podważane. Średniowieczne twierdzenie jakoby język hebrajski z którego miały powstać inne języki w wyniku zamieszania na skutek budowy wieży…
… BOPP, językoznawca niemiecki, Jeden z twórców językoznawstwa historyczno-porównawczego. Ustalił pokrewieństwo języków indoeuropejskich: sanskryckiego, greckiego, łacińskiego, irańskich, germańskich i ormiańskich. Rozwinął swoje poglądy w gramatyce porównawczej języków indoeuropejskich. Interpretował język jako organizm podlegający naturalnym prawom narodzin, rozwoju i śmierci. Od czasów Boppa…
… i literackich. W dziele Rozważania nad pierwotnym systemem samogłosek w językach indoeuropejskich(1879) wyłożył po raz pierwszy teorię systemu języka.
Ogromne znaczenie miały cykle jego wykładów na uniwersytecie genewskim (1906-1911), opracowanych i wydanych przez uczniów: Ch. Bally'ego, A. Sechehaye'a, A. Riedlingera pt. Kurs językoznawstwa ogólnego
N. CHOMSKY amerykański profesor lingwistyki, filozof…
… indywidualnym.
asocjacja, skojarzenie, funkcja myślowa polegająca na kojarzeniu elementów, ich łączeniu w jedną całość i znajdowaniu związków między nimi. Koncepcja konotacyjna- wyróżnia treść charakterystyczna wyrażenia zwana konotacją, przysługuje tylko danemu wyrażeniu.
Konotacja- zespół cech charakterystycznych dla jakiegoś wyrazu, jakiemuś desygnatowi.
Koncepja idealistyczna ( filozoficzna) znaczeniem…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)