Zachowanie niewerbalne Cechy fizyczne, takie jak atrakcyjność i wyraz twarzy (np. czy jest bardzo dziecinny)wpływają na nasze sądy o innych (Berry, McArthur, 1986; Hatfield, Sprecher, 1986; McArthur, 1990). Przykładamy także dużą wagę do tego, co ludzie mówią. Poza tym naszym najznakomitszym osiągnięciem jako gatunku jest język; językowy kanał komunikacji zawiera nadzwyczajną ilość informacji.
Jednakże wypowiadane słowa nie wyczerpują treści. Wyobraź sobie, iż jesteś aktorem
w zaimprowizowanej trupie, i powiedz głośno następujące zdanie na tyle sposobów, na ile
potrafisz: „Ja jej nie znam". Spróbuj to powiedzieć tonem pełnym złości, z miłością,
sarkastycznie, grożąc, z zaskoczeniem. Próbuj akcentować kolejne wyrazy w zdaniu, najpierw
„ja", a później „jej". Słowa pozostają te same — lecz komunikat zmienia się bardzo istotnie.
Przykład ten pokazuje, że istnieje poza słowami bogate źródło informacji o ludziach,
którzy te słowa wypowiadają: sposoby, którymi komunikują niewerbalnie. Komunikacja niewerbalna odnosi się do sporej części badań nad różnymi elementami komunikacji nie
korzystającej ze słów. Wyraz twarzy, ton głosu, gesty i ruchy ciała, dotyk czy sposoby
spoglądania są najczęściej stosowanymi i diagnostycznymi kanałami komunikacji niewerbalnej.
(Henley, 1977; Knapp,1980) W jaki sposób działa komunikacja niewerbalna?
Przesłanki niewerbalne pełnią wiele funkcji w procesie komunikowania się. Michael
Argyle (1975) stwierdza, iż zachowanie niewerbalne służy przede wszystkim: a) wyrażaniu
emocji (zwężasz oczy, opuszczasz brwi, wpatrujesz się intensywnie, zaciskasz usta — jesteś
zły); b) przenoszeniu postawy (np. „Lubię cię" — uśmiechasz się, nasilasz kontakt wzrokowy
— albo „Nie lubię cię" — odwracasz wzrok, ton twojego głosu staje się bezbarwny, stajesz
tyłem); c) informowaniu o cechach osobowości („Jestem otwarty" — twoje gesty są szerokie,
modulujesz głos podczas mówienia, zdecydowany ton głosu) i d) ułatwianie komunikacji
werbalnej (obniżasz głos i spoglądasz przed siebie, gdy kończysz wypowiedź, by wskazać
partnerowi, że teraz on może mówić).
komunikacja niewerbalna : sposób, w jaki ludzie komunikuj ą , intencjonalnie b ą d ź nieintencjonalnie, bez s ł ów; wska ź niki niewerbalne obejmuj ą mimik ę , ton g ł osu, gesty, pozycje i ruchy cia ł a, dotyk i spogl ą danie Również Paul Ekman (1965) zauważa, że niektóre wskaźniki niewerbalne powtarzają lub
uzupełniają komunikat językowy, jak wówczas, gdy uśmiechasz się mówiąc: „Tak się cieszę, że
(…)
… jeszcze rozmawiał jakieś dziesięć minut. Zawołam cię, OK?" (Oto, jak my byśmy
to zrobili: „Cześć" — uśmiecham się, macham ręką. „Rozmawiam przez telefon" — wskazuję
na telefon, przewracam oczami dla większego efektu. „Będę rozmawiał jeszcze dziesięć minut"
— wskazuję na nadgarstek (gdzie mam zegarek), a następnie migam dziesięcioma palcami —
„Coś koło tego" — wyciągam jedną rękę, opuszczam dłoń i kołyszę…
… lub gesty), choć w codziennym życiu niewerbalne wskaźniki wielu
rodzajów występują jednocześnie w formie dobrze zamaskowanej aranżacji informacyjnej
(Archer, Akert, 1980; 1984).
…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)