Wzór Coulomba - wykład

Wzór Coulomba
Ścinanie w gruncie polega na przesunięciu (poślizgu) jednej części ośrodka gruntowego w stosunku do pozostałej. Warunkiem powstania poślizgu wzdłuż określonej powierzchni jest przekroczenie oporu gruntu przez składową styczną (ścinającą) naprężenia gdzie ti — wysokość próbki nienaruszonej po stabilizacji odkształceń, przy naprężeniu Łfeowitym a'., odpowiadającym ciężarowi gruntu i budowli przed nasyceniem wodą, /," — wysokość tej próbki przy tym samym naprężeniu, ale po całkowitym nasyceniu wodą, hn — wysokość tej próbki po stabilizacji odkształceń, przy naprężeniu pierwotnym ff\odpowiadającym ciężarowi gruntu na rozpatrywanej głębokości.
Badania współczynnika imp przeprowadza się w edometrze (rys. 6.10). Obciążanie próbki do ct' = a'ZJ i a' = a'zl przeprowadza się stopniami zgodnie z punktem 6.1.5. Całkowite nasycenie próbki uzyskuje się przez wprowadzenie od jej spodu wody, przy spadku hydraulicznym i = 20-50. Wodę należy doprowadzać do próbki przez okres co najmniej 1 godziny. Stopień wilgotności próbki po nasyceniu powinien wynosić Sr = 1,0.
Po zakończeniu badań ściśliwości sporządza się wykres ściśliwości (rys. 6.16), na podstawie którego oblicza się imp.
Grunty, dla których otrzymuje się imp 0,02 przyjmuje się, że układ szkieletu gruntowego jest nietrwały, a grunt jest zapadowy.
Wytrzymałością gruntu na ścinanie tf nazywa się więc największy (graniczny) opór. jaki stawia grunt składowym stycznym (ścinającym) naprężenia.
Wartość oporu na ścinanie gruntów spoistych wyznacza się ze wzoru Couloniba (1773 r.)
... zobacz całą notatkę