To tylko jedna z 9 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Wzmocnienia konstrukcyjne
Wzmocnienie niezależne polegające na wprowadzeniu układu elementów nośnych niezależnego od pierwotnej konstrukcji ma za zadanie:
• przejęcie obciążeń użytkowych,
• usztywnienie poziome obiektu.
Wzmocnienie przez zastosowanie podwieszenia do układu konstrukcji polega
na wprinvadzen.il! nowego (niezależnego od staiej konstrukcji) uMadu bulek nośnych, które spełniają zadania wzmocnienia niezależnego oraz dodatkowo muszą przenieść obciążenia od istniejącej konstrukcji drewnianej.
Wzmocnienia współpracujące z istniejącym układem konstrukcyjnym są najczęściej stosowane i ze względu na dużą różnorodność konkretnych rozwiązań konstrukcyjnych wymagają głębszej analizy. W tej grupie wzmocnień można wyróżnić następujące sposoby ich wykonywania:
• wzmocnienie belek drewnianych na całej ich długości,
• wzmocnienie fragmentów belek, wykonując takie zabiegi jak: zastąpienie zniszczonego fragmentu belki elementem uzupełniającym, przywracającym pierwotną geometrię i nośność belki; usunięcie uszkodzonego końca belki przy równoczesnym zmniejszeniu odległości pomiędzy punktami podparcia; podwieszenie belki za pomocą strzemion stalowych,
• wykonanie płyty żelbetowej na starych dźwigarach,
• wzmocnienie belek cięgnami,
• inne rozwiązania o charakterze indywidualnym.
Wzmocnienie belek drewnianych na całej długości mostu można zrealizować przez połączenie powierzchni bocznych belek z elementami wzmacniającymi oraz przez wprowadzenie zbrojenia w strefę rozciąganą wzmacnianej belki. W pierwszym przypadku typowym rozwiązaniem jest zwiększenie nośności belki drewnianej przez zespolenie belek z kształtownikami stalowymi, które można wykonać jedno- lub dwustronnie. Możliwe jest również zastosowanie nakładek z desek lub bali zamiast kształtowników stalowych.
Stosowanie w tych metodach łączników sworzniowych uniemożliwia ciągłą pracę belki po wzmocnieniu, jako elementu zespolonego ze względu m. in. na odkształcenia drewna w obszarze łącznika. Zasadne jest więc użycie połączeń w belce wzmocnionej lub jako połączeń wspomagających łączniki tradycyjne, zapewniający ch skuteczne wciągnięcie do współpracy przekroju drewnianego. Jest to istotne zwłaszcza w przypadku obciążeń długotrwałych. Zestawiając zalety i wady stosowania łączników tradycyjnych oraz połączeń klejowych (tablica 11-1) wydaje się, że w przyszłości we wzmacnianiu konstrukcji drewnianych dominować będą tzw. łączniki mechano-klejowe.
W przypadku wzmocnień polegających na wprowadzeniu zbrojenia w strefę rozciąganą belki, zbrojenie może być scalone łącznikami mechanicznymi lub przy użyciu techniki klejenia. Z pojęciem zbrojenia nie należy łączyć jedynie prętów stalowych. Może to być również inny materiał o różnym kształcie przekroju poprzecznego (blachy, płaskowniki, pręty niemetaliczne, taśmy i maty z kompozytów polimerowych. Efektywność różnego typu wzmocnień belek drewnianych wykonanych przy użyciu kompozycji epoksydowych przedstawiono przykładowo na rys. 11.4 i 11
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)