To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Wzmacnianie władzy monarszej. Tendencje do unifikacji i kodyfikacji prawa w Europie. Znaczenie prawa rzymskiego Począwszy od XV wieku w poszczególnych krajach europejskich realizowano postulat unifikacji i kodyfikacji prawa. Prócz wzmacniania tą drogą pewności prawa, wyposażano równocześnie - w przypadku kodyfikacji karnych - władzę państwową w istotny środek pozwalający utrzymać porządek społeczny. Nurt kodyfikacyjny w Niemczech Prawo karne rozwijające się w miastach włoskich (oparte o prawo rzymskie) zaczęło uchodzić za wzór godny do naśladowania. Rozpoczęto więc prace nad utworzeniem niemieckiego kodeksu karnego. Jednym z najważniejszych efektów prób przełamania partykularyzmu w dziedzinie prawa sądowego w Niemczech było uchwalenie w 1532 r. ogólno niemieckiej kodyfikacji prawa karnego, zwanej Constitutio Criminalis Carolina. CCC złożona była z 219 artykułów, dotyczyła procesu karnego i prawa karnego materialnego. Wzorowana była na ustawie karnej z 1507 r. Constitutio Criminalis Bambergiensis .
Na skutek protestów władców terytorialnych, związanych z obawami, że CCC może uszczuplać samodzielność prawną terytoriów Rzeszy - ostatecznie ustawie tej nadano jedynie moc posiłkową w stosunku do praw partykularnych. Mimo tego zastrzeżenia CCC odegrała ogromną rolę w dziele ujednolicenia i unowocześniania prawa karnego procesowego i materialnego w całej Rzeszy. CCC była inspiracją dla wielu ustaw terytorialnych, m.in. Austrii, Czech, Moraw i Śląska. Od schyłku średniowiecza w Europie istniała tendencja do spisywania na polecenie władców terytorialnych i miejskich różnych praw ziemskich i miejskich. Powstawały tzw. Reformacje , będące swoistymi kodeksami różnych praw niemieckich. Nurt kodyfikacyjny we Francji Wszystkie prace kodyfikacyjne z czasów przed oświeceniowych nie miały cech, jakie wiązane są z działalnością kodyfikacyjną w nowożytnym znaczeniu tego słowa. Nie tworzono prawa od nowa, lecz zbierano dotychczasowe źródła prawa w jednolity zbiór. Panujący spełniali rolę administratora. Od oświecenia prace kodyfikacyjne prowadzone były pod wpływem idei, że źródłem prawa jest wola absolutnego władcy. Francja aż do upadku stosunków feudalnych była krajem, gdzie dominowało prawo zwyczajowe, jednak coraz większą rolę odgrywały królewskie ordonanse, mające charakter norm ogólnych.
Wiązało się to z umocnieniem władzy królewskiej. Władcy absolutni starali się dokonać oficjalnego zebrania i uporządkowania praw, jednak dopiero w czasach wzrostu absolutyzmu podjęte zostały na dyżą skalę kodyfikacje (tzw. Wielkie Ordynanse).
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)