To tylko jedna z 6 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Wyznaczenie sił wewnętrznych i przemieszczeń głównych ustrojów nośnych hal
W tradycyjnych konstrukcjach hal wyróżnia się płaskie poprzeczne ustroje nośne, połączone elementami podłużnymi (płatwiami, ryglami ściennymi lub elementami osłonowymi) oraz niezbędnym systemem stężeń. Tworzą one razem przestrzenny, prętowy ustrój nośny hali. Odpowiednio ukształtowane połączenia elementów podłużnych i stężeń, a także rytmiczność budowy tej przestrzennej konstrukcji, umożliwia prognozę jej stanów granicznych na podstawie analizy oddzielnie płaskich powtarzalnych układów poprzecznych oraz stężeń hali. Uzyskuje się w ten sposób wystarczająco dokładne informacje o zachowaniu się ustroju bez konieczności wykonywania pracochłonnej analizy całej przestrzennej konstrukcji hali. Rozpatrując stany graniczne nośności i użytkowania układów poprzecznych, obciąża się je oddziaływaniami zewnętrznymi (obciążeniem od ciężaru własnego, śniegu, wiatru, suwnic itp.), zebranymi z ich rozstawu wzdłuż osi podłużnej hali. Wytężenie prętów stężeń oblicza się, przyjmując i analizując dla każdego z nich oddzielne schematy statyczne ich ustrojów.
W przypadku schematu konstrukcji dachu hali z ryglami dachowymi opartymi na podciągach (por. np. rys. 1.17, 1.18) należy analizować powtarzalny segment konstrukcji wraz ze stężeniami. Przestrzenne schematy konstrukcji analizuje się również w przypadku rusztów, tarczownic oraz struktur prętowych (por. rys. 1.22).
Przedstawione dalej podejście do analizy sił wewnętrznych powtarzalnego, płaskiego ustroju nośnego znakomicie ułatwia obliczenia statyczne konstrukcji hali i skraca czas ich wykonania. Przy identyfikacji i doborze właściwych zastępczych schematów obliczeniowych należy zdawać sobie sprawę, iż w rzeczywistości jest to konstrukcja przestrzenna.
Konstrukcje nośne hal o tzw. płaskich układach poprzecznych — dzięki wzajemnemu połączeniu elementów podłużnych (płatwi, rygli ściennych, stężeń, belek podsuwnicowych) — pracują jako konstrukcje przestrzenne. Istotną rolę w tym przestrzennym wytężeniu stalowej konstrukcji hali odgrywają stężenia podłużne (stężenia wiatrowe ścian i dachu), usztywniające tarcze pokrycia dachowego, tężniki poziome belek podsuwnicowych. Redystrybucja sił wewnętrznych w prętach przestrzennego szkieletu nośnego i przestrzenna współpraca zależą od sztywności poszczególnych elementów hali oraz podatności połączeń. Połączeniom elementów podłużnych (płatwi, rygli ściennych, stężeń, belek podsuwnicowych) przypisuje się najczęściej schemat węzłów przegubowych. W rzeczywistości te tzw. przeguby techniczne mają zdolność przenoszenia momentów zginających, co może w znaczący sposób wpływać na rozkład sił wewnętrznych w przestrzennym szkielecie nośnym hali. Istotną rolę w tym przypadku odgrywają połączenia: belek podsuwnicowych ze słupami, rygli dachowych ze słupami, elementów usztywnień podłużnych. Wykonane analizy [14] wykazały, iż różnice w wynikach obliczeń konstrukcji jako układów płaskiego i przestrzennego są niewielkie w przypadku obciążeń o charakterze równomiernym od ciężaru własnego, śniegu i wiatru. Przy miejscowych obciążeniach skupionych, np. oddziaływaniach suwnic lub powodujących poziome przemieszczenia ram, różnice w wynikach obliczeń są dość znaczne.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)