To tylko jedna z 5 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Wytyczanie obiektów budowlanych
Wytyczanie konturów obiektów budowlanych w terenie polega na wyznaczeniu i trwałym oznaczeniu na gruncie wszystkich charakterystycznych punktów i osi geometrycznych. W zależności od stopnia wymaganej dokładności wytyczenia obiektu używa się różnego sprzętu mierniczego (por. rozdział 4. Poradnika). Na rysunku 5.10 pokazano sposób wyznaczania konturu nasypu, a na rys. 5.11 - konturu wykopu. Sposoby wytyczania i utrwalania zarysów obiektów budowlanych na gruncie są różne, w zależności od rodzaju budowli oraz od sposobu jej wykonywania. Najczęstszymi metodami utrwalania pomiarów geodezyjnych w terenie są:
— oznaczanie punktów charakterystycznych przez palikowanie (rys. 5.12),
— zaznaczanie osi geometrycznych budowli metodą ław drutowych (rys. 5.13),
— zaznaczanie metodą graficzną charakterystycznych elementów na istniejących obiektach budowlanych.
Przy wszystkich tych metodach pamiętać należy o umieszczaniu znaków charakterystycznych punktów lub przebiegu osi w odległości co najmniej 0,5 m poza krawędziami skarp wykopu, starając się umocnić je tak, aby nie mogły ulec odchyleniom w czasie robót. Do wyznaczania osi między przeciwległymi ławami używa się jedynie dobrze napiętego cienkiego drutu stalowego (nie wolno używać sznurów lub żyłek). Do wyznaczania punktów przecięcia osi na gruncie lub elementach konstrukcji używa się pionów geodezyjnych. Na rysunku 5.14 pokazano sposób tyczenia wykopów instalacyjnych.
Oprócz wyznaczenia położenia obiektu budowlanego w terenie należy wyznaczyć jego poziom posadowienia, w stosunku do którego będą odmierzane wszystkie elementy wysokościowe budowli. Poziom odniesienia utrwala się na reperach. Repery umocowuje się poza obrębem prowadzonych robót w miejscach nie-narażonych na osiadanie, takich jak ściany sąsiednich obiektów, słupy instalacyjne, specjalnie przygotowane elementy drewniane lub betonowe wkopane w ziemię albo zabetonowane na głębokość większą od głębokości przemarzania (por. rys. 5.15 i 5.16). Nie wolno reperów umieszczać na drzewach. Z wykonanych prac pomiarowych powinna być sporządzona dokumentacja geodezyjna w formie szkicu. Szkic tyczenia powinien zawierać:
— punkty terenowej osnowy geodezyjnej,
— punkty charakterystyczne obrysu obiektu na żądanym poziomie,
— miary czołowe między poszczególnymi punktami,
— miary niezbędne do zlokalizowania wszystkich punktów głównych obiektu, — rozmieszczenie reperów roboczych i ich wysokości odniesione do poziomu zerowego obiektu i do układu wysokościowego, w jakim została wykonana mapa do celów projektowych.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)